Öne Çıkan Michael Foley Gönderileri
Öne Çıkan Michael Foley kitaplarını, öne çıkan Michael Foley sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Michael Foley yazarlarını, öne çıkan Michael Foley yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Susarım
Çağımızdaki tuhaf gelişmelerden bir başkası, evliliğe yöneliş azalırken düğünlere yatırılan paranın tavana vurmasıdır.
Bir evliliğin süresi, düğün masraflarıyla ters orantılıdır.
"Çocuklar gibi kendinizi eğlendirmek ya da hırslılar gibi yaşama dair talimat bulma amacıyla okumayın. Hayır, yaşamak için okuyun."
Duygu olmadan ne mutluluk ne de şefkat veya sevgi mümkündür.
"Çocuklar gibi kendinizi eğlendirmek ya da hırslılar gibi yaşama dair talimat bulma amacıyla okumayın. Hayır, yaşamak için okuyun."
"Sıklıkla ferahlama, özgürleşme hissi uyandıran sorunları reddetme tavrı aslında köleleşmektir. Kendi çözümlerini üretemeyenler başkalarınınkileri kullanmak zorunda kalır."
Nietzsche de heyecanla yepyeni bellediği ama esasen binlerce yıllık benzer fikirlere ulaşmıştı. O da bir bilinçdışı itici güç tanımlamış, “Ben” adını vermişti. “Beniniz, Egonuza ve mağrur çabalarına güler. ‘Bu zihin jimnastikleri nedir ki benim için?’ der Ben. ‘Ancak hedefime ulaşmada dolambaçlı yollar işte. Ego’nun baş kemanıyım ben ve tüm fikirlerinin sebebi benim.'” Ve bu sinsi “Ben” rakiplerin en inatçı ve tehlikelisidir: “Ama bizzat sizin benliğiniz daima karşılaşabileceğiniz en tehlikeli düşmandır; benliğiniz ormanlarda ve mağaralarda size pusu kurar.” Nietzsche durumdan en iyi şekilde faydalanma dürtüsünün tüm canlıların özünde yattığını da sezmişti. “Nerede canlı bir yaratığa rastlasam, orada güç istenci buluyorum.” İnsani organizmanın bitmek tükenmek bilmez çabasınaysa “Kendini-Aşma” tanımını uygun görmüştü. “Yaşam bana açtı bu sırrı: ‘İyi bak, dedi, “ben kendisini sürekli aşması gerekenim.”‘” Ve benin beni aşma sürtüşmesi yaşamı tatmin edici kılmaya yetecek ısıyı üretecekti. Nietzsche zorluğa tipik tumturaklılığıyla kucak açacaktı: “Beni öldürmeyen, beni güçlendirir.”
Sinirbilimci Jonathan Cohen duygusal ve rasyonel beyin arasındaki çatışmayı, denekleri bir tarayıcıya sokup önlerine derhal bir hediye çeki kazanma veya birkaç hafta sonra daha büyük miktarda bir çek kazanma seçeneklerini sürmek suretiyle gözlemlemiştir. Derhal hediye çeki alma vaadi duygusal beyni harekete geçirirken, daha yüklü bir çeki birkaç hafta sonra almak fikri rasyonel beyni, yani prefrontal korteksi hareketlendirmiştir ve seçimleri en güçlü hareketin yaşandığı bölge belirlemiştir. Cohen insanlık tarihinin en eski mücadelesine, egoyla idin bilek güreşine tanıklık eden belki de ilk kişidir. Çoğunlukla idin kazandığını burada açıklamak, prefrontal korteksimi üzüyor doğrusu.
Kılıçları yetmeyince Mara, Tanrıları bile korkutup kaçıran dokuz korkunç fırtına çıkarır. Buda yapayalnız kalmıştır ama “fethedilemez oturuşunu” bozmayınca Mara diyalog kurmaya mecbur kalır: “Sana değil, bana ait olan o koltuktan kalk!” Buda yerinden kımıldamaz, Mara’nın çirkin karakterinin analizini sunar ve sözünü kendisinin koltukta oturmayı Mara’dan daha fazla hak ettiği çıkarımıyla bağlar.
Sorunu tanımlamak çözümün başlangıcıdır.
Sayfa 11Kitabı yarım bıraktı
Hayatta kalmak, çabalamak demektir. Sorun, yanlış şeyler için çabalamak, özellikle dünyevi başarıya ulaşmışları taklide uğraşmaktadır.
Kahve kupasına yazılacak sloganı Aurelius patlatmıştır:
(Taklitten kaçınmak intikamların en iyisidir.)
İçsel güç bir döküntü tepesine egemenlik kuran bir şenlik ateşi gibidir.
17. Yüzyılın Hollandalı filozofu Spinoza’nın fikirleri ürkütücü ölçüde Buda’nınkilere benziyordu. Aydınlanmacı düşünürler akla tapıyordu ama Spinoza aklın bir kaplanın sırtında gittiğini, insan doğasını büyük ölçüde, bilince “arzular” kılığında giren bilinçdışı “iştahların” güttüğünü fark etmişti. Bu içgörüsünün ifadesi Dhammapada’da da, Freud’da
Yakın dönemde yapılan sinirbilim araştırmaları düşünürlerin öne sürdüğü benlik modelini, akılla duygu veya egoyla id arasındaki ayrımın Freud ve öncellerinin öne sürdüğü ölçüde belirgin olmaması haricinde onamaktadır. Joseph LeDoux gibi sinirbilimcilere göre beynin duygusal tepkileri büyük ölçüde amigdala (eski limbik sistemdeki sürüngen beyin), rasyonel tepkileriyse prefrontal korteks (hemen gözlerin arkası) tarafından harekete geçirilmektedir. Yani kabaca söylersek, ego, prefrontal korteks, idse amigdaladır. Ama duygusal beyin düşünebilmektedir ve rasyonel beyni doğrudan amigdalaya bağlanan otoyoluyla birlikte, duyguların büyük etkisi altındadır. Ve duygusal beynin pek çok dürtüsel tepkisi (örneğin sezgi) iyiyken, rasyonel beynin birçok dürtüsel olmayan tepkisi (örneğin kendini kandırma) kötüdür. Yani egonun kahraman, idin kötü adam olduğu yargısı öyle tam doğru değildir.