Gustav Janouch'un günlüklerini yazdığı kara defreri bulan babası, ona şöyle demiş: Senin günlüğün olduğunu anlayınca bıraktım. Ruhunu yağma etmek istemem.
Adını zikretmekten uyuyamadığın;
adını zikrederek uyandığın;
sitem etsen de, kızsan da gerçekten daha gerçek olan hayalini yanından uzaklaştırmadığın;
kitap raflarını deviriyormuşçasına, kitaplarını ortalığa savuruyormuşçasına kızgınlıklarına naz hali yüklediğin, masa lambanı kapatıyormuşçasına karanlığını örtündüğün;
gecenin bir