Paloma bazèn kendini tik gibi, engel olamadığı bir derdi varmiş gibi hissediyordu. Ona karşı öbür insanlar davranışlarıyla << bırakın zavallıyı, başka türlü davranmak elinden gelmez, kendi haline birakalım onu,» der gibiydiler. Bu davranışları da onun yalnızlık duygusunu artırıyordu. Öte yandan böyle davranılmaktan bir bakima hoşnuttu da. Çünkü bu, özel biri olmak isteğini kamcılayıp pekiştiriyordu.