Capgras kuruntusu, nörolojideki en nadir ve en renkli sendromlardan biri.
Fakat Capgras hastalarının çoğunluğunda bu kuruntu "kendiliğinden" geliştiği için genellikle psikiyatristlere sevk edilirler, onlar da bu bozukluk için Freudcu bir açıklama yapma eğilimindedir.
Bu görüşe göre, normal insanlar dediğimiz hepimiz, çocuklukta anne ya da babamıza cinsel ilgi duyarız. Dolayısıyla her erkek annesiyle yatmak ister ve babasını cinsel rakibi olarak görür (Oedipus) ve her kadın yaşam boyu babasıyla ilgili köklü cinsel saplantılara sahiptir (Elektra kompleksi). Bu yasaklanmış duygular erişkinlikte tamamen bastırılmasına rağmen, uyku halinde kalırlar, tıpkı bir yangın söndükten sonra dipte kalan köz gibi. Sonra, çoğu psikiyatristin söylediği, başın bir darbe almasıyla (veya tanımlanmamış başka serbest kalma mekanizmalarıyla) anneye babaya karşı duyulan bastırılmış cinsellik su yüzüne çıkar. Hasta kendini birden açıklanamaz şekilde anne babasına karşı cinsel ilgi duyarken bulur ve kendi kendine şöyle der: "Aman Tanrım! Eğer bu benim annemse, nasıl ona karşı ilgi duyarım?" Belki de akıl sağlığını korumanın tek yolu kendine "bu başka biri, yabancı bir kadın olmalı," demektir. Benzer şekilde şöyle de diyebilir: "Gerçek babama bu türde bir cinsel kıskançlık asla hissetmezdim; bu adam gerçek babam değil, bir sahtekar olmalı."...