En Beğenilen Selahattin Günay Sözleri ve Alıntıları
En Beğenilen Selahattin Günay sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Selahattin Günay kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
(Babamın) Henüz baba kucağında iken bana verdiği en mühim derslerden biri, "Sakın elini kana bulama"dır. Yaşlandıkça, "Oğlum sen yalnız olarak öleceksin. Kimseye bağlanma ve kimseye güvenme. Allah'a kalbinle bağlan ve ondan yardım iste. Hacı olsun, hoca olsun görünüşe aldanma. Arkadaşlarınla laubali olma, daima ciddi görüş. Lüzumsuz hiddet, şiddet gösterme. Zulüm iyi değildir, zalimler çabuk cezalarını görürler. Nasibini Allah'tan iste, vazife dolayısıyla kimseden beş para alma." gibi daha birçok nasihat aldım.
Sayfa 3 - İş Bankası Yayınları - 3. BaskıKitabı okudu
"'Ah siz ve siz Türkler bizi kimlere bırakıp böyle gidiyorsunuz ya Selahattin?'"
Sayfa 116 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
"Kitle halinde firarlar, küçük müfrezelere taarruz ve cinayetler o derece artmıştı ki soğukkanlılıkla bunları karşılamak her zaman mümkün değildi."
Sayfa 22 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Liceliler bedevidirler. Bir kısmı çadır altında, bir kısmı da yine harabe halindeki köylerde yaşarlar. Lice denilen mahal (bucak), insan ve hayvanın geçmesine gayri müsait volkanik ve taşlık bir arazidir. Bu taşlar arasında pek az ekilmeye m üsait yerler vardır. Buraları da ekerler. Liceliler hayvan beslerler. Arazi de pek dar olduğundan
Cemal Paşa
Büyük Cemal Paşa'nın emir ve komutası hususunda söz söylemek rütbe ve mevkiim itibarıyla haddim değildir. İdarecilik bakımından, dışarıdan yapılan onca tenkitlere rağmen, diyebilirim ki çok yüksek evsaftadır. Değerli valilerimiz kendi yanlarında ancak ikmali tahsile muhtaç talebe halinde bulunabilir, dürüst, her türlü ahlaki bozukluğundan aridir ve çok yüksek vasıflı vatanperverdir. Mizacı sert, bununla beraber hakkı daima teslim eder ve vicdanını bilerek suiistimal etmez.
Ben vatanımı ve şerefimi İngiliz altınına satamam. Ben Faysal ve Abdullah değilim.
Askerlerimizi şehit eden Bedevîler
Ertesi sene çölden geldiklerinde Hüveytat yine azıtmıştı. Yine, ekinler ve bir soygunculuk meselesinden gönderilen bir müfrezeyle çatışmaya girerek ele geçirdikleri bir jandarmamızı, âdetleri olduğu üzere anadan doğma soymuşlar, elinden silah ve cephanesini de almışlardı. Bu hal, esas müfreze eratımıza ve diğer jandarmalara fena halde
Arap içinde çok yabancı vardı. Bunlar kimlerdi ve ne için gelmişlerdi? Kimisi Fransızca ve kimisi İngilizce konuşuyor... Kıyafetleri de şehirliydi. Çadırlar içinde Arap kıyafetinde, fakat konyak da kullananları görünce ben bu çadırları tecrübeli çavuşlarla seri bir şekilde gözden geçirttim.
Merhum Büyük Cemal Paşa, Cebel-i Duruz'da Süveydiye'de bir tayyare (uçak) gösterisi yaptırmıştı. Çok alçaktan yapılan bu gösteride tayyare büyük kışlaya çarparak düşmüş, pilotu da hafif yaralı olarak kurtulmuştu. Bu tayyarenin enkazı Süveydiye'den Dera'ya getirilirken tayyare askerlerinden ikisi tüfek kurşunlarıyla şehit edilmiş ve ellerinden mavzer filintalarıyla cephaneleri alınmış, gece husule getirilen bu vakada failler anlaşılamamıştı.
Şehit edilen bu genç askerlerin ikisi de İstanbullu, gönüllü olarak askere katılmış, saf ve temiz simalı idi. Üzerlerindeki askeri elbiseleri de hususi yaptırdıkları anlaşılıyordu. İçlerinden birisi vurulduktan sonra gayret edip bir köye kadar gelmiş. Durumu, köyün şeyhine anlatmış ve hemen kapısının ağzında son nefesini vermiş. Şeyh de lazım gelen hürmetle cenazeyi ayak altından kaldırmış ve üzerini temiz, beyaz bir çarşafla örtmüş.
Askeri yerleştirmiş olduğum küçük bir tepeye geldiğimde devriyeden gelen erlerimizin Hüveytat aşiretinden beş kişiyi getirmiş olduklarını gördüm. "Bunları niye getirdiniz" dedim.
"Ekinleri harap ederken bizzat gördük, halkın şikâyeti üzerine de yakaladık” dediler. Fena halde öfkelenmiş, içlerinden tam karşımda duranına,
"Niçin ekinleri harap ediyorsunuz? Siz ne vahşi insanlarsınız" diyerek bir iki tokat attım. Kaçmak isterken Arap jandarmalar yakaladı.
Bu Arap jandarmalara, "Siz ne biçim Müslümansınız, bu Türk kâfirine dövdürmek için beni tutarsınız? Türkler gâvur oğlu gâvurdur. Nasıl olur da siz evlad-ı Arap bunlarla beraber olursunuz?" dedi. Arap jandarmalar da, "Sen Müslüman olsan evvela halkın yiyeceğini harap etmezsin. Sonra bu gâvur dediğin Türk kumandan kadar biz evlad-ı Arap Müslüman olamayız. Müslümanlığı bizden daha iyi bilir ve bize Müslümanlık öğretir. Kimsenin ırz ve namusuna, mal ve canına dokunmaz. Dokunanları da çok ağır ceza eder. Sen bunun yanında Müslümanlık iddia edemezsin" dedi.
Benim bildiğime göre Araplar, askerlik yapmamak ve elden geldiği kadar vergi vermemek, hükümete karşı soğuk davranmak, yabancılık göstermekle kalmayıp, okumuş tabakası da elden geldiği kadar aleyhte propagandaya girişmiş, bunlar harbin başlangıcından itibaren pek güç idare edilegelmişti.
Gün geçtikçe şımarıklık artıyordu. İngilizlerin altınları tesirini gösteriyordu. Geceleri benim bulunduğum burcun odasına mavzerle ateş ediliyor, isabet eden kurşunlardan taşlar kopuyordu. Bu kale böyle mavzer kurşunlarına değil, belki on beşlik toplara bile dayanıklıydı. Kale taşları granitten ve her biri birer metrekübe yakın kalınlıktaydı. Onun için sanki bir şey olmuyormuş gibi kemali emniyetle oturuyor ve her zaman ki uğraşlarımla meşgul oluyordum.Bu odayı hatırlayınca, oda arkadaşımı da hatırlamamaya imkân yoktur. Bu odaya yattığım ilk geceler, dosya dolabı üzerindeki eski kâğıtlar arasında bir hışırtı hisseder ve bir mana veremezdim. Dikkat etmeğe başladım. Birden, dosya dolabına yakın pencerenin kırık bir taşının arasından, bilekten kalın siyah renkli bir yılanın girdiği ve dosya dolabının üzerine çıkarak çöreklendiğini gördüm. Yılanın boyu gayet uzundu; yüksek dolabın üzerinde ağır ağır çöreklendiği vakit kuyruk tarafı hâlâ delikten çıkmıyordu. Bu tehlikeli m ahlûka dokunmak istemedim. Her sabah güneş doğmadan evvel aynı delikten çıkıp giderdi. Buna karşı aldığım tedbir, karyolamı ortaya çekmek, sabaha kadar yeri görecek kadar lamba yakmak, bir kenarda da su bulundurm aktan ibaretti. Bu mahlûk hiç odanın içerisinde dolaşmadı. Yalnız kendi yatağında yattı.
...Ben vatanımı ve şerefimi İngiliz altınına satamam. Ben Faysal ve Abdullah değilim.