Kitap Charlie'nin tanımadığı birine yazdığı mektuplardan oluşuyor, bir nevi günlüğünü okuyoruz gibi oluyor hayatına dair her şeyi mektuplarla anlatıyor. Kime yazdığını bilmediğiniz için o kişinin kendiniz olduğunu düşünüyorsunuz ve Charlie'nin her özel anını bilip de ona yardım edememek gerçekten sinir bozucu oluyor. Keşke arkadaşın olsam da hayat belki biraz daha kolay olur diyebilmek istiyor insan. Kitabın basit anlatımından olsa gerek sayfalar akıp gidiyor, Charlie'nin mektuplarında bahsettiği kitapları tanıyor olmak da onla aranızdaki samimi duyguyu arttırıyor. Birçok şarkı ismi geçiyor kitapta, kimini bilmeme rağmen birçoğunu duymamışım, onları ara ara açıp o satırları yaşamak güzeldi.
Kitapla ilgili aklıma takılan bir nokta şuydu, kitaptaki anlatım bozuklukları. Anlayamadığım çevirmenin yetersizliği mi yoksa Charlie'nin kendisinin yaptığı hatalar mıydı, çünkü kitabın bir yerinde öğretmeni dilbilgisine dikkat etmesi gerektiğini söyledi, orijinal metni görmeden buna karar vermek zor sanırım.
Kısacası ben sevdim, tavsiye ederim.