İki ay evvel kaybettiğimiz bir değermiş Ahmet Cemal. Değermiş diyorum çünkü kendisini yitirince farkına varmak gibi, milletimize has bir yanlışa düştüm. Almanca çeviri denince aklıma ilk önce Kamuran Şipal gelir. Lakin Ahmet Cemal'in de birçok ünlü yazarın eserlerini çevirdiğini (Kafka, Zweig, Bachmann, Rilke ve daha fazlası), kitabın önsözünü okurken öğrenmiş oldum. Deneme ve şiir türünde de eserler veren yazar, bu kitapta on öyküyle bizi buluşturuyor.
Öncelikle şundan bahsetmeliyim ki, yazarın dile hakimiyeti çok iyi, anlatımı kuvvetli. Benzetmeleri de gayet güzel. Lakin bazı hikayeler havada kalıyor sanki. Durum olarak anlatım güzel, yalnız bir akış yok yani bir yere varmıyor. Şöyle ifade edecek olursam, günlük hayatınızda başınızdan geçebilecek ve belki hiç de üzerinde durmayacağınız olayları, etkileyici bir dille anlatıyor ve ilgi çekici hale getiriyor yazar. Yalnız ilgi çekicilik anlatımla sınırlı kalıp konuda bir ilgi çekicilik bulunamayabiliyor. Mesela kitaba da adını veren "Dokunmak" adlı öyküde, alelade bir eylemin, insanın hayal gücünde nasıl bir kıvılcım çakabileceğini beğenerek okuyoruz. Ama anlatılan, sadece bir an. Diğer bir öyküde sadece bir bakış (Dört İncil)... Eğer konu ve akıcılık yönüyle öne çıkan hikayeler okumayı seviyorsanız kitap pek de size göre olmayabilir bu nedenle. "Dosyası Çabuk Kapatılan Bir Ölüm Olayı" ve "Yazılamayan Bir Öykünün Serüveni" öykülerini beğendim. Konu olarak da diğerlerine göre daha farklı geldi bana çünkü. Sanırım her ne kadar yazarın anlatımını beğensem de, ben de hikayede hareketlilik bekleyenlerdenim.
