En Eski Ali İhsan Konuklu Sözleri ve Alıntıları
En Eski Ali İhsan Konuklu sözleri ve alıntılarını, en eski Ali İhsan Konuklu kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Kendi kitabıma alıntı yapmış olayım
Bu beyazlığı gökyüzüne yetişmeye çalışan kavak ağaçları ve nereye doğru gelişeceklerini şaşırmış hâldeki
eğri büğrü söğütler ile bir arada öylece uzaktaki boğaza sessizce bakan bir gurup insan alacalamasına
rağmen ova bu hâliyle içine girilse nefessiz kalınacak,
boğulunacak bir beyaz boşluğu andırıyordu. Daha ileride ovayı çepeçevre saran dağlar aşılsalar Dünya’nın
her yeri görülecek gibi hemen önlerinde kurulmuş
kasabayı kendi başına bırakmanın sınırlarını belirliyorlardı. Kasaba bacalarından çıkan dumanlar uzaklara, “Biz buradayız!” çığlığını atarcasına gökyüzüne
yükseliyor fakat gökyüzünden inen kar taneleri bu
seslenişi susturmanın zevkiyle kasaba evlerini giderek
beyazlıklar içinde görünmez hâle getiriyordu.
Sayfa 6
1980 öncesine Çerçi Süleyman ile yolculuk
Dozerin açtığı yolun iki tarafında küçük bir tepe
yüksekliğinde kar kümeleri sıralanmıştı. Bu hâliyle
yol, yolcusunu çevreden gelecek soğuk kar fırtınalarına karşı koruyacak bir doğal korunak gibiydi. Elektrik ve telefon direkleriyle devam etmese beyazlık içindeki
sonsuzluk ulaşılmazlık duygusu yarattığından ürkütücüydü. İçinden bir köylüyle karşılaşma dileğinde
bulundu. Üst kısmı camekânlı, alt bölümleri ise tahtadan yapılmış askılı tezgâhının omuzunu incittiğini fark ederek diğer omuzuna aldı. Uzun zamandır yürüyordu ve her adımda artık yaşlanmış olduğu gerçeğini biraz daha görüyordu. Eskiden en uzak köylere güle oynaya yorulmadan giderken şimdi kasabaya en yakın köye giderken bile oldukça zorlanıyordu.
Sayfa 23
1980 öncesi bir kasabanın sinemalı yıllarına yolculuk
Toprak evinin iki basamağını çıkarken karlı ayaklarını
yere vurarak silkeledi. Cebinden iple pantolonunun
kemer askısına bağladığı anahtarını çıkarıp kapıyı
usulca açtı, aynı titizlikle kapattı. Gızlavet ayakkabılarını çıkarıp derme çatma ayakkabılığa koydu, çoraplarının tamamen ıslanmış olduğunu görerek onları da çıkardı ve kapının yanındaki su dolu kovanın içine attı. Paltosunu çıkarmayı düşündüyse de evin içinin çok soğuk olduğunu fark ederek bundan vazgeçti.
Sayfa 12
Çerçiler gezen marketlerdi çocukluğumuzda
Emine diğer kadınların kapışmaya başladığı eşyalardan bir şeyler kurtarmaya baktığında sessiz kaldı.
Süleyman yerinden kalkmadan tezgâhın üzerindeki
kadınların eşya kapma telaşını izledi sevinçle. Her
zaman köylü alacığını alır, Süleyman hiç müdahale
etmezdi. Kalkıp tezgâh başındaki kadınları yönlendirmeye çalışsa bir anda satışın sihri bozulur, köylüler kandırılıyor endişesine düşer, alacakları varsa da almazlardı. Yerinde oturur, tezgâh başındaki insanlar alacaklarını alıp parasını getirip verirlerdi kendisine.
Sayfa 26
Sinema tutkunu bir çerçi
Karşıdan kasabayı görmeye başlamıştı. Işıklar yanıyordu. Gözleri sinemanın bulunduğu yeri aradı.
Işıkları yanıyor şeklinde görünce akşam film seyretme isteğiyle yanıp tutuştuğunu hisseti, bir anda bütün
öfkesini unutmuştu. Elektriklerin kesik olduğu iki ay
boyunca hep bu anı beklediğini düşündü.
Sayfa 30
Hasan sinemaya doğru yürümeye başladı. Yeni kepenklerini açan esnafa hayırlı sabahlar diledi ve kendisi de sinemanın kepengini açarak içeri girdi. Masanın üzerinde duran afişi inceledi bir süre sonra cama yapıştırmak için hazırlandı, fakat öğlene doğru asarsa
müşterilerin merakının daha çok artacağını düşündü.
Genellikle sinema afişleri sinemanın önünde izleyicinin çok fazla olduğu zamanlarda asılırdı.
Sayfa 49
Kalan birkaç odunu sessizce sobaya atıp üzerlerine
biraz gaz yağı dökerek yaktı. Kendisi küçük, boruları
odayı boydan boya geçen sobanın yandığından emin
olduktan sonra odanın köşesinde bulunan raftan çaydanlığı aldı ve bidonda bulunan sudan doldurarak sobanın üzerine koydu. Sini altlığını sobanın yanına çekti
ve üzerine bakır siniyi dikkatlice yerleştirdi.
Sayfa 13
içeriden hâlâ Remzi ve diğer köylülerin tartışmalarının sesini duyuyordu. Ansızın iki köpek havlayarak
arkasına düşünce Süleyman en hızlı adımları ile koşmaya başladı. Köyün çıkışına gelince durdu. Telaşlı
bir şekilde arkasına bakındı. Köpekler kovalarken alnındaki terler, nefesinden çıkan buhar soğuk havanın
içinde kendince bir farklılık yaratıyordu fazla uzaklaşmadan. Bir söğüt ağacının karlarını ayağıyla silkeleyip yaslandı, önce köye baktı dönüp, bir elinin parmaklarını gözlerine götürdü. Bütün yaşamının nefeslerini vermeye hazır bir şekilde şişti ve sarsılmaya başladı. Elindeki gözyaşlarının ılıklığı parmaklarından bileğine doğru indi.
Sayfa 28
Kenan ve Demir afiş tahtasını omuzlamış mahallelere doğru gidiyorlardı. Kenan alışılmış bir şekilde
filmlerin tanıtımını yapıyor, elini ağzının yanına koyarak;
“Duyduk duymadık demeyin! Bu akşam çift film
var, Cüneyt ve Yılmaz’ın filmleri arka arkaya gösterilecek!.. Tek film fiyatına!.. Bundan sonra böyle haftada
bir sinemamız sizi düşünerek çift film oynatıyor! Bugün kaçırırsanız haftaya kadar beklemek zorundasınız! Duyduk duymadık demeyin!..” diye bağırıyordu.
Sayfa 52
Yol boyunca kırmızı boya ile duvarlara
yazılmış sloganlar görünce aklına Demir’in elindeki
kırmızı boya geldiyse de, “Yok canım, mümkün değil!” diyerek kendini rahatlatmaya çalıştı. Kasabalılar
duvarların önünde yazıları konuşuyorlardı, daha önce
de yazının duvarlara yazıldığını görmüşlerdi, fakat bu
kez durum farklıydı.
Sayfa 82