Godot'yu Beklerken, Kapıların Dışında, Üç Kuruşluk Opera gibi tiyatro eserlerinden sonra çok çok beğendiğim bir okuma oldu. Endüstrileşen toplumda asıl değerimizi sahip olduğumuz şeyler mi oluşturur? diye bir sorusu sorulunca benim için devreye hemen Sahip Olmak Ya Da Olmak eseriyle biriciğimm Erich Fromm girer; "Eğer kendimi sahip olduklarımdan ibaretmişim gibi hissedersem, bir şeye sahip olmadığımda ben, ben değilimdir." Ve devam edip, "İyi bir ekonomiye sahip olmak için, hasta insanlar mı üretmeliyiz?" diyerek çağımızın nekrofili hastalığına ışık tutar. Evet, ölüye, cansız varlıklara arzu...
Varoluşçuluğun alt zeminini oluşturduğu eserde, Kierkegard, Sartre, Heidegger'den ziyade Scpoenhauer'ın karamsar havası hakim.
Neden varım? Var olmam için sebep var mı? gibi sorgulamaların sıkça yapıldığı ama yanıtların pesimistçe verildiği bulutlu bir eser.
Ve yine yeniden Nietzsche'min sözleri canlanır zihnimde;
"Bu hayatta bir 'neden'i olan kimse, bütün 'nasıl'lara katlanabilir."
Dipnot: Çok beğendiğim için minik bir yorumcuk sadece.
