gülmek bir hayat hapşırığıdır demiş Puyuelo
galiba fasılalarla ve aniden diye
seni gülüyorum yayılan bir müzik oluyorsun yüzümde
çocuğun attığı taş düşünce göle
gibi halkalanıyor yüzümde neşe
kabiliyetli bir şair değilim
bir siyasa çıkaramam ölümden
kanepenin ucunda, ana haber devam ederken
hafif kıpırdanmalarla düşünmek
hiç kıpırdamayacak bir görüntüyü
başka bir şey gelmez elimden
kendini ölürken düşlemenin
yaşam dolu ikiyüzlülüğü
bu bir de kahkahanda var
ikimizin de bildiği
bunu zaten herkes bilir
en çok en sevdiklerini öldürürsün
günde birkaç kez. zihninde