Sana benzemeye çalışırken aslında ne olmuş bana biliyor musun? Kendimi içimde karanlık bir yerlere gizlemişim. Şimdi onca yıldan sonra onu nereye sakladığımı bulamıyorum ama bulacağım çünkü kendime söz verdim.
Yenilerek, dışlanarak kazanılan bir galibiyetti bu. Hem herkesin özendiği, genelgeçer bir bașarının lekeli, kuşkulu duygusundan uzak kalacak, hem de istenmiș bir başarısızlığın kırgın, hüzünlü, ama sıradıșı öfkesini yudum yudum tadacaktı.
Birisinin çıkıp onu çözmesini, ruhunun kilidini ayarlayıp onu gerçekten tanımasını istiyor gibi görünse de buna kim kalkışacak olursa hemen ölümcül bir telaşa düşer, içine eskisinden daha çok kapanırdı...
Anlaşılamamak, o yabani gururunu okşuyordu. merak edilsin, nasıl biri olduğu konusunda insanlar birbirinden farklı görüşler öne sürsün istiyordu. Ama ne yapsalar onu tanıyamayacaklarını biliyordu sanki. Böylelikle onlara duyduğu ve nedenini aslında bildiği ama sakladığı o derin öfkenin ve hınç dolu ezikliğin acısını çıkartmış olacaktı...