‘Her şey böyle başladı. Başlangıcı değil, sonu buymuş gibi.’
.
Jini omuzlarındaki yükten değil boynundaki ellerden kaçıyor. Kendi sesini hatırlamak için. Çünkü en son ne zaman kendi iradesiyle konuştuğunu, düşündüğünü ve hissettiğini hatırlamıyor.
.
Çocuk yaşlardan itibaren reklamlarda oynatılan Jini’nin hikayesi olarak görülse de Manken, aslında çok daha fazlası. Annesinin sinmişliği, erkek ve kız kardeşlerinin çıkar savaşı, kendini ikinci anne yerine koyan kadının aslında bir kukla oynatıcısına dönüşmesi.. Mavi kapılı evin ardında yaşanan çok şey var. Ancak Jini artık konuşmuyor, o dans etmeyi seçti..
.
Choe Yun, karakterleri isimsiz bırakıyor ama onun yerine hepsinin bir lakabı var. Hem de denizden gelen lakaplar bunlar. Deniz kulağı, denizyıldızı, akrepbalığı, deniz yosunu, köpekbalığı.. Yazarın bu tercihi ise derinlik katıyor esere. Esere, Jini’yi gördükten sonra hayatı değişen adamın da eklenmesi ise daha da meraklandırıyor okuyucuyu.. Peki Jini ile o adam buluşacak mı sahiden?
.
Choe Yun, Güney Kore’nin sevilen yazarlarından. Bu eserinin çevrilmesi ise beni oldukça mutlu etti. Çeviride (İngilizce edisyonundan) Burcu Uluçay yer almakta ki çok akıcıydı. Korece ve İngilizce versiyonlarının yanında parlayan kapak tasarımında ise Cüneyt Çomoğlu’nu görüyoruz.
