Dimitri Kitsikis Sözleri ve Alıntıları
Dimitri Kitsikis sözleri ve alıntılarını, Dimitri Kitsikis kitap alıntılarını, Dimitri Kitsikis en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yunanlı anneden çocuğunu zorla yeniçeri yapmak üzere koparan, basmakalıp “barbar Türk efendi” imajı, en trajik biçimini, Yunanistan'a Frenk etkisi altında sokulan Batı milliyetçiliğinin yuükselişiyle alacaktı. Bu imaj, Arabolge'de milliyetçilik-öncesi dönemde yaşanan olguyu tamamen çarpıtmaktadır. Çünkü bu türden milliyetçi tepkiler henüz ortada yoktu.
Sayfa 84 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
"Denizlere sokulmaya çabalayan kıtasal güç ile, onun elinden tüm önemli deniz tezgâhlarını kapmaya ve denizi tekeline almaya çalışan deniz gücü arasındaki çatışma, hemen her zaman (Doğu Sorununun) tüm büyük evrelerinin en karakteristik olgusu olagelmiştir."¹ Zaten tüm Avrasya uygarlıkları tarihinin genel bir karekteristiği olan bu saptamanın, Doğu Akdeniz açısından çok da özel bir değeri yoktur.² Ama ilginç olan, yazarın bundan çıkardığı sonuçtur: "Doğu sorununun kısa bir süre için gerekli koşulu, Birleşik bir Ege Devleti'nin oluşturulmasıydı. Yine geniş bir imparatorluk bunu Arşipel'in iki yakasında da oturttuğunda, Avrupa'nın güneydoğusunu bile içine alabilen bir barış ve dinginlik devri açılabiliyordu."³
¹ Pierre Waltz, La Question d'Orient dans l'Antiquite ("Antik Çağ'da Doğu
Sorunu"), Paris, Payot, 1942, s. 360-61.
² Bkz. L S. Stavrianos, The World to 1500. A Global History ("1500'e dek Dūnya.
Küresel Bir Tarih"). Englewood Clills, Prentice Hall, 1970, 188, sayfadaki harita.
³Waltz, a.g.c.,s. 362-63.
Sayfa 146 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Yunanlıların kafasına ırksal nefreti Batılı aydınlar sokuyorsa da onları, Türkler aleyhine, toprak genişletilmesi anlamına gelen Megali Idea'yı gerçekleştirmeye itenler, büyük güçlerin diplomatlarıydı. Zaten bu düşüncenin isim babası, terimi ilk kez 1844'te kullanan ve Yunanistan'daki Fransız yanlısı kesimin başı olan loannis Kolettis'ti. Yunanlıları kışkırtan diplomatlara örnek olarak, 1877-78 arası İstanbul, 1880-86 arası da Atina'da görev yapan Fransa Büyükelçisi Charles de Moüy'ü (1834-1922) verebiliriz. Aynı Driault gibi De Moüy de Yunan çıkarlarına son kertede hizmetten çok zarar veren fanatik "Filelen"lerden (Yunan dostu), Türk düşmanlarından biriydi. Hellenismos'un (Rumluğun) Doğudaki "kutsal misyonu"na dair abartılı propagandalarıyla Yunanlıları 1922'deki hezimete itenler de bunlardı. Aslında De Moüy Yunanlıları Doğu'nun üstün ırkı olarak görüyordu. Yani sonuçta Yunanlılara Osmanlı İmparatorluğu içinde ayrıcalıklı bir yer verilmeliydi ki onlar da Batı'nın çıkarlarını bölgede savunsunlar. Aynı ayrıcalıklı yer daha sonra da İsrail'e verilecekti.
Sayfa 154 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Hıristiyan ve Müslüman reaya, yeniden başlayan ve giderek daha uzun sürelere
yayılan angarya uygulamasından ve ağır vergilerden kaçmak üzere, topraklarını terkedecek, yeni büyük, özel mülklerde tarım işçisi (ırgat) olarak çalışacaklardı. Böylelikle, topraksız bir köylü sınıfı oluşacaktı.
16. yüzyılın sonundan itibaren İmparatorluk halk ayaklanmalarıyla sarsılmaya başladı. Açlıktan ölmemek için kırlarda dolaşan haydut çetelerini (levent) kuran köylülerin bu "büyük kaçış"ı, yerleşik düzen aleyhine dönebilecek herhangi bir hareketin beslenebileceği insan kaynağını oluşturmuştu.
Sayfa 141 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Kapıkulları birliğini 14. yüzyılın ikinci yarısında oluşturanın I. Murat olduğunu görmüştük. Sultan'ın düşüncesi, büyük ocakların ve dinsel grupların etkilerinden kurtulmak ve ruhen-bedenen kendisine bağlı bir seçkin tabaka üzerinde mutlak otoritesini temellendirmekti. Kapıkulu olacak kişinin aile, köy ve diniyle tüm bağlarını koparması, aynı yeni doğmuş gibi, hükümdardan başka kimseye maddi ya da duygusal herhangi bir bağ hissetmemeleri gerekiyordu. Bu koşulla yönetici sınıfın seçkinleri oluyorlar ve babaları ve velinimetleri İmparatorun elinden güç ve onur alıyorlardı. Bu ayrıcalıklı kişiler yalnızca “Rum”lar, yani Ortodoks Hıristiyanlar arasından çıkıyordu. Müslümanlara bu mevkilerin kapalı olmasına bahane olarak, gerçek bir müminin “kul” olamayacağı gösteriliyordu. Yine de Sultan, Katolik Macar efendilerinin hoşgörüsüzlüğünün kurbanı olan Bogomil Hıristiyan halkının büyük çoğunluğu Osmanlı fethinden sonra İslâmiyete geçmiş olan Bosnalı Müslümanları uygulamanın dışında bırakacaktı. “Kulluk” mevkii o denli çekiciydi ki, bu topluluklar II. Mehmet'ten, din değiştirmiş olmalarının ne kendilerini ne de soylarını devşirmelik hakkından yoksun bırakmayacağını garanti eden bir belge edinmişlerdi. "Potor" adı verilecek bu Müslüman "kapıkulları", ordu değil, saray hizmetine girecekti.
Sayfa 83 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Yeni Osmanlılar
1865 yılında Yeni Osmanlılar adı verilen muhalefet hareketini oluşturacaklardı. Hareket, 1876 devrimiyle başa geçirilen ve 30 Mayıs-1 Eylül 1876 tarihleri arasında V. Murat adıyla saltanat sürecek olan Şehzade Murat'ın ela desteğini almıştı. Ağabeyi gibi hareketi destekleyen Şehzade Abdülhamit, 1876'da tahta geçecek ama anayasacıların arzuladıklarının tanı karşılı bir siyaset güdecekti.
Sayfa 192Kitabı okudu
Yunan Kültür Bakanı Melina Mercuri, 21 Haziran 1985'te Fransa Cumhurbaşkanı François Mitterand'ın da hazır bulunduğu bir törende Atina'yı Avrupa'nın kültür başkenti ilan etmiş ve Akropoľ'de yaz gündönümü sırasında, güneş batarken Eski Yunan'dan kalma bir çoktanrılı ibadet gösterisi düzenlemişti. Fransız Devrimi'nin ürünü Yunan Milliyetçiliği'nin, Slavların güneye inişine karşı Fransız çıkarlarının hizmetine koşulduğu ölçüde, Fransız diplomasisi de Megali İdea'yı destekleyecekti.
De Moüy şöyle yazıyordu: "Bugün Yunanlıların gücünü oluşturan, milli duygularıdır. Bu, özellikle, güçlü devletler tarafından desteklenen Slav halklarının, Yunanlıların geleceğini ve gelişme imkânlarını her bakımdan tehdit ettiği bu dönemde daha da önemli hale gelmiştir."
Sayfa 155 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Frenk ve Slavlarca parçalanmadan önceki 11. yüzyıl Bizans İmparatorluğu haritası ile, İstanbul, Mistra ve Trabzon fetihlerinden sonraki 15. yüzyıl Osmanlı İmparatorluğu haritası karşılaştırıldığında goze çarpan, bu iki imparatorluğun neredeyse tamamiyle aynı toprakları kapladığıdır. Osmanlılar ancak 16. yüzyılda güneye, Bizanslıların 7. yüzyıldan itibaren Araplar lehine yitirdikleri Ortadoğu topraklarına yayılacaklar ve hatta bu sınırların ötesine geçeceklerdir. Boylelikle Osmanlılar 17. yüzyıldaki en geniş halleriyle Bizans İmparatorluğu'nun Adriyatik'in doğusundaki topraklarını geride bırakacaklar ve Antik Çağ'dan bu yana sırasıyla bölgenin merkezini elinde tutan Pers, İskender ve Doğu Roma İmparatorluklarına duşen, “Arabölge'yi birleştirme” görevini tam olarak yerine getireceklerdi.
Sayfa 43 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Aynı 1839 Tanzimat hareketinin mimarı Mustafa Reşit Paşa gibi bu devrimin mimarı Mithat Paşa da lngiliz yanlısıydı. Mithat Paşa, Namık Kemal ve Yeni Osmanlıların, bir anayasanın gerekli olduğuna yönelik fikirlerine katılıyordu.
Sayfa 199Kitabı okudu
Türk/Yunan ilişkisinde batı propagandası
Yunanlı anneden çocuğunu zorla yeniçeri yapmak üzere koparan, basmakalıp "barbar Türk efendi" imajı, en trajik biçimini, Yunanistan'a Frenk etkisi altında sokulan Batı milliyerçiliğinin yükselişi}·le alacaktı. Bu imaj, Arabölge'de milliyetçilik-öncesi dönemde yaşanan olguyu tamamen çarpıt maktadır.
Sayfa 84Kitabı okudu
Hızla güçlenen toprak aristokrasisinin gitgide zor duruma soktuğu kitleler, Bizans'taki Türk yanlısı harekete destek vermekteydi. Ama toplumsal bunalımın yanı sıra, dinsel bir bunalım da mevcuttu, Geniş mülklere sahip manastırlar, köylünün sömürülmesine katkıda bulunuyordu. Zenginliğe susamış ruhban'ın bir bölümü ahlâk dışı bir yaşam
Sayfa 94 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Bizans İmparatorluğu, Rönesans ve onun uzantısı olacak Sanayi Devrimleri gibi, modern zamanların devrimlerinden yararlanmak için Frenklere boyun eğmek, Papa uğruna kendi dinini yadsımak, kendi halkını Batı uygarlığı içinde eritmek zorunda mıydı? Bizans halkı, o dönemde, bu soru ekseninde derin bir şekilde ikiye ayrılmıştı. Yunan halkı da halen aynı konumdadır.
Sayfa 132 - Lempire Ottoman. Arabölge Gerçeği Işığında Osmanlı Tarihine Bakış. İletişim Yayınları, Birinci Baskı 1996 İstanbul. [ISBN: 975-470-504-6]Kitabı okudu
Megali İdea
Yunanlıların kafasına ırksal nefreti ilanlı aydınlar sokuyorsa da onları, Türkler aleyhine, Loprak genişletilmesi anlamına gelen Megali idea'yı gerçekleştirmeye itenler, büyük güçlerin diplomatlarıydı. Zaten bu düşüncenin isim babası, terimi ilk kez 1844'te kullanan ve Yunanistan'daki Fransız yanlısı kesimin başı olan loannis Kolettis'ti.
Sayfa 154Kitabı okudu
Bizans imparatorluğu, 324'ten 1453'e dek süren 1129 yıl boyunca, 14 hanedana ve çok sayıda gaspçıya tanık olmuştu. Osmanlı imparatorluğu ise, tahtı gaspeden hanedanlarla karşılaşmamış ve sonuçta, 644 yıllık yaşamı boyunca tek bir hanedanın yönetimi altında kalmıştır.
Sayfa 78Kitabı okudu