"Çok yaşlı iki Çinli, bakıyormuş önlerinde durgun suya ve suyun içindeki balıklara. Bakmışlar, bakmışlar, bakmışlar... Neden sonra içlerinden biri, "Şu balıklar, kim bilir ne mutludur" demiş... Aradan bir süre geçtikten sonra, öteki karşılık vermiş: "Ne bili yorsun, belki de çok mutsuzdurlar..."
Uzunca bir suskunluktan sonra, ilki sözü şöyle bağlamış: "Biliyorum, çünkü sen, ben değilsin."