Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Emrah Ateş

Emrah AteşHayat Meyhanesi yazarı
Yazar
7.4/10
26 Kişi
68
Okunma
14
Beğeni
2.362
Görüntülenme

Öne Çıkan Emrah Ateş Gönderileri

Öne Çıkan Emrah Ateş kitaplarını, öne çıkan Emrah Ateş sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Emrah Ateş yazarlarını, öne çıkan Emrah Ateş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
106 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
O bir hikaye adamı, o benim çocukluğumun güzel kalpli dostu
Ortaokul zamanlarında arka sıramda oturan her daim neşeli ve üretken arkadaşımdı Emrah... Yıllar sonra kitap fuarında bir imza stadının önünden geçerken arkamdan seslenmesi ve döndüğümde karşımda bir yazar arkadaşımla karşılaşmış olmanın mutluluğu ve heyecanını bir anda yaşadım. Edebiyata ve müziğe yakınlığını bilirdim ama kendini bu kadar geliştirip, yetiştirdiği içinde ayrıca mutlu oldum. Hayat Meyhanesi kitabını okurken çocukluğumuzun geçtiği sokaklara, mahalleye döndüm o hayatı yaşayıp, geçmişi yad ettim. Yalın ve sade bir dille anlatılmış olan hayat meyhanesinde bir anda bir masada oturmuş Neşet Ertaş'ı dinlerken karşı masaların, yan masanın muhabbetine dahil olarak buluyorsunuz kendinizi. Kâh bir sokakta yürürken düşüncelere dalıyorsunuz. Farklı şehirlerde yaşanmış olsada herkesin bir yerde kendine ait benzer duyguları yaşamış olduğunu hissediyorsunuz. Yıllar önce okuduğum ve yıllar sonra tuhaf bir şekilde kitaplığımda tekrar karşılaştığım bu değerli ve kıymetli kitap hakkında kısada olsa bir şeyler yazmak istedim. ... "Sevgi meselesini öyle kalıplaştırdılar ki yeni nesilin tek yaptığı seviyormuş gibi görünmek. Çağımızın hastalığı hissedememek olmuş. Lanet olsun, sevmeyi bile beceremiyorlar!"
Emrah Ateş
Emrah Ateş
Hayat Meyhanesi
Hayat MeyhanesiEmrah Ateş · Kent Kitap · 201530 okunma
Insan farkında olmadığı anların toplamı değilse nedir ki?
Reklam
“ Çünkü her hatıra bir sahibi kalmayınca çöpe dönüşüyordu…”
“Tuhaf, insan çocukluğuna bir güle güle bile diyemeden büyüyüp gidiyor.Büyüdükçe gülüşlerin azalması belki de bu yüzden.”
İnsan değişir. İnsanın hayatı, biten ya da yeni başlayan eylemlerin ilk günüyle doludur. Bir gün büyüdüğünü fark eder insan, yıllar sonra geri dönüp bir bakar ki sokakta son kez oyun oynadığı günü hatırlamıyor bile. Oysa büyümenin net bir takvimi olsa ya, kutsal bir günü olsa mesela, en azından o gün çocuklar dışarı çıkıp gönüllerince istedikleri kadar oynasalar ve bilseler ki ertesi gün büyüyecekler, bu bilinçle çocukluklarına son kez el sallasalar. "Çocukluğa Veda" diye özel bir gün olsa insan neler yapardı kim bilir? Tuhaf, insan çocukluğuna bir güle güle bile diyemeden büyüyüp gidiyor. Büyüdükçe gülüşlerinin azalması belki de bu yüzden.
Hangi kitapta okumuştu ya da kim demişti hatırlamadı, şöyle diyordu: "Mektup bir zaman makinesidir; bir yazarsın şimdidesindir, bir okursun geçmiştesin. "
Reklam
2 Temmuz 1993
Emrah Ateş
Emrah Ateş
Kızın var mı senin? Yahut bir baban, kardeşin. Ya da çok yakın bir arkadaşın var mı? Hiç biri yok değil mi? Varsa eğer, hepsi suçlu bu yangında.  Sen elinde ateş, otele giderken, oteldekilerin de bir kızı olduğunu düşündün mü? Metin Altıok’u yakmaya çalışırken Zeynep adında bir kızı olduğunu biliyor muydun? Öyle ki Altıok’un hayattaki
Insan zaten böyleydi, insan denilen varlık bir roller bütünüydü. Birinin evladı olarak başlayan rol; birinin arkadaşı, işçisi, kocası, babası, dedesi ve daha bir sürü farklı biçimlerdeki rollerle devam ediyordu. Bir tek kendi rolünü seçerken zorlanıyordu insan, o rolü yani ömrü boyunca üzerine yapışıp kalacak o rolü ...
Erkekler her şeyi daha kolay yaşıyorken kadınların bazı şeyleri yaşaması için devlet desteğine ihtiyacı vardır, evlilik gibi. Ülke, sinema ve kafe köşelerinde buluşup daha bir kere öpüşmeden evlenen insanlarla dolu. Sonra al sana kadın cinayeti, al sana boşanmalar, şunlar bunlar. İki bedeni bir hale getiremedikten sonra samanlık seyran olmuyor. Atasözünde bile samanlık kavramı sevişesin diye var. Kimse sevişmiyor ama.
Sayfa 26
65 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.