Çektiğim yeter bu kamburu
Bırak yakamı
Terk edip bütün limanlarını
Deli dolu yaşadığın günlerin hesabına
Bir bir ekleyeceğim yaptıklarını
Ve adını yalnızlık koyacağım
Kaçarken senden
Annemin korkularını nakletmişler gizli bir ameliyatla
Ruhum, kâğıttan narkoz yemiş
Mayamı, suratı asık sesler sarmış.
Ekseni kaymış insanlığımın
Bütün ana yollarında vicdani çalışma var
Üflesem nefesini,don vuracak gülleri
Güvercinler mahzun,açık kalacak elleri
Yoktur ki anlatsınlar dertlerini dilleri
Gittin de çağırdın gönlüme azgın selleri
Ay yolcuya hasret yollara renk veriyordu
Evlerin küskün ışıkları
Son sözlerini söylüyordu geceye
Ve şarkımız çalıyordu eski bir gramofonda
Sen kokmaya başlıyordu havada
Viraneler, sıkılgan insanları kucaklıyordu
Şehir susuyordu
Şehir puslu havaya saklanıyordu
Ben şehre saklanıyordum
Sen yürüyordun
Elinde gurbet
Elinde bavulun
İçinde yüreğim
Silahımın tetiğine asıldım
Vurdum mavi gözlerinden denizi
Yine bağrıma çeviremedim namluyu
Sanma kendime kıyamadım
İçimde sen vardın
Korktum sana bir şey olur diye