"Oğul, bu günler kan lekeleri
Ölen arkadaşları kimse unutturamaz
Kimse, hiç bir şeyi unutturamaz
Ve avutmaz çinileyen güzel gün bizi!
Bir ağaç gibi burdayız ve işte konuşuyoruz
En sıkıyönetim altında ve en yüksek gürültüyle
Bahçede güneştesin, susamış olmalısın.
Bir ateş ki en kanlı iklimleri dolaşır,
İşçiler, köylüler, öğrenciler ekler peşine!
Oynadı alnınla Sonbahar
Aklında bir gülüşme kurudu.
Yargıç, evine gitmeye hazırlanıyor
Sen daha özgürsün her bakıma!
"Kişi, kendi ölüm törenine gülerek katılmalı!"
Diye bir şeytanlık düşünüyorsun gene!"
Faşizmi çocuklar da anlayabilir
Dayak yemektir serseri bir babadan
Karanlık odaya kapatılmaktır
Hakkını istemekte direttiğin zaman
Üvey ana, yarı güleç öksüze
Sabunlu eliyle tokadı yapıştırır
Henüz yaslıdır çocuk henüz dayanıksızdır
Yıldırmaktır amaç esir etmektir
Çocuk faşizmi yanağında tanır
Onlar niçin böyle çirkin olurlar
Bir tek güzel faşist yaşamamıştır
Anlamlı sorulardır bunlar çocuklar size
Okullar bu dersi öğretmiyorlar
Nerde bir kuvvet birikmişse haksız
Nerde bir zartzurt ya da cartcurt
Nerde elimizden kapılmışsa ekmek
Sınıfta, sokakta, evde, çarşıda
İşte çocuklar faşizm ordadır
Hepimiz elele tutuşmalıyız
Korkmadan yürümek için gecenin ötesine
Güneş nasıl olsa doğacaktır
Horozlar ötmeye başlar başlamaz