Kitap altı öyküden oluşuyor. Öyküleri okurken kendi fotoğraflarınızın ya da bir günlüğün tahlilini okuyor gibi hissediyorsunuz. Öyküler o kadar sizden biri.
Banyo yaptıktan sonra giyinirken, koridordan salonunuza doğru yürürken açık olan perdeden dolayı birileri tarafından izlenip izlenmediğimi merak ettiğim ve kontrol altına aldığım anlar...
Hayal kırıklıklarıyla, korkularıyla, terk edilişiyle, geçmişiyle İsmet olduğum anlar... Bir deri koltukla mücadele ettiğim, terlediğim, o kapıdan çıkıp gittiğim, fark edilmediğim ama dünyayı kurtarmakla eş kahramanlıklar yaptığım anlar...
Sabah içimden üçe kadar sayıp yataktan kalktığım, yüzüme üç kez su çarptığım, çaydanlığa su eklerken içimden üç kez saydığım, kaynayan suyu üç dediğim anda kapattığım, üç adımda nereye gidebileceğim, otobüsün kaç tane üçte geleceğini hesapladığım anlar…
Ölüm ve özgürlüğün aslında bir cümlenin öznesi ve yüklemi olduğu, yetmiş yaşında ya da yirmi yaşında ölümle gelen özgürlüğün bana neler hissettirdiği anlar...
Hâlâ vantilatörün karşısına geçip uzadıkça uzayan sesimle bağırdığım ve bir anda çocuk olmadığımı hatırladığım anlar…
Bir pazar değil belki ama “07.00-09.00 saatleri arasında delirmediysem daha da delirmem.” dediğim anlar…
Bir ceketin ölümü gibi bazı duyguları öldürdüğüm anlar…
Öyküleri okuduktan sonra yazarın size sorduğu soruları cevaplamayı unutmayın.
“Birini, hareketlerinin sesinden tanımak, tanımanın hangi seviyesine girer?”
“Sevgi mi daha ağırdır? Sevgisizlik mi?”
Yazarın diğer iki öykü kitabını da en kısa zamanda okumak dileğiyle…
