Dil bir mabedi andırır, sessizliğin askıya alındığı yerde. Edebiyatın putperestleri bu sessizliğe taparlar, lafızcılar bu sessizliği taşlarlar. Ama yazar, her sabah alır abdestini, alır ince hırkasını atar omzuna, bürünür sessizliğin tenine, tan ağarmadan çıkar evinden, tesbih eden bir kalple varır mabedine. Yeryüzündeki tüm kütüphanelerde onun yakarıları işitilir.