Gökhan Evliyaoğlu Gönderileri
Gökhan Evliyaoğlu kitaplarını, Gökhan Evliyaoğlu sözleri ve alıntılarını, Gökhan Evliyaoğlu yazarlarını, Gökhan Evliyaoğlu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sarı sarı havlıyan
Öksüre öksüre ölen
Hasta sokak lâmbaları..
Ve terkederken
bütün kalbler birbirini
herkesin yalnız kendisini
düşündüğü bir gecede,
Bir büyük ağlamak gerekirse
Seni düşünmek...
Gökhan Evliyaoğlu
Hâlâ uyanmayacak misiniz goz kapaklarınızı delen güneşe rağmen
Kendi kendini kontrol edemeyen basın mutlaka otorite tarafindan kontrol edilir
Şehit Darendelioğlu'nun önsözü
BİRKAÇ KELİMEYLE
Lise sıralarında, muhterem edip ve şair Arif Nihat Asya'nın; gazete sütunlarında ise büyük mücahit Peyami Safa'nın yetiştirdiği ve memleketsever halk efkarına hediye ettiği Gökhan Evliyaoğlunu, tam 15 yıl önce Marmara Lokalinde, milliyetçi bir teşekkülün kongresinde ateşli ve heyecanlı bir konuşma yaptığı sırada tanımıştım. Evliyaoğlu o gün, gür ve tok sesiyle, dinleyenlerin nazarı dikkatini çekiyor, aynı zamanda da yarının gerçek bir kıymeti olacağı telkinatını yapıyordu. Onun, milliyetçi teşekküller içindeki azim ve kararı, 1950 de komUnistlerin bir isyan hareketi manasmı taşıyan Çiçekpalas toplantısını felce uğratan bir avuç milliyetçi gençle birlikte fiili bir mücadele halini almış, o günden bugüne kadar çeşitli dergi ve gazetelerde yazdığı fıkra ve makaleleriyle bu mücadeleyi aralıksız devam ettirmiştir. Bugün de 20 yaşının gençlik heyecanı ve azmini yaşamakta olan Evliyaoğlundan, son yıllarda kendisine haklı bir şöhret ve sempati sağlamış olan bir kısım yazılarının gazete sayfalarından kurtarılıp bir kitap haline getirilmesini teklif etmiştik. Dergimizin yayılma ve okunmasında büyük hisseleri bulunan bir kaç genç arkadaşımla yaptığım bu teklifi tereddütsüz karşılayışı, bu küçük eserin neşrine vesile oldu. Ümit ederim ki, hacmi küçük olan bu eser, biiyük takdir hisleriyle okunacak ve saklanacaktır.
İlhan Egemen Darendelioğlu
Ulusçuluğun hiç bir şey demek olmadığını, milliyetçilik karşılığı olarak bu uydurma kelimenin kullanılamıyacağını, ulusçuluğun, değil Türk Anayasasında, Türk lugatında bile yer bulamıyacağını belirtmiştik. Biz o yazıyı yazarken, «Tanin» yazarı da dünkü yazısını yazıyordu. Bu sebeple ileri sürdüğü kelime üzerinde kendisini davet ettiğimiz düşünce gayretini sarfetmemişti.
Milliyetçilik; milleti sevmek, onun yükselmesi için çalışmak, ona düşman olan bütün kuvvetlerle ve düşman ideolojilerle mücadele etmek, onun için hiç bir fedakarlıktan çekinmemektir. Milliyetçilikten bizim anladığımız budur. Bir takım hususi tariflerle milliyetçileri gruplaştıran farklı düşüncelere sürükleyen görüşleri terketmenin zamanı gelmiştir.
Milliyetçilik bizim iç kalemizdir. Dikkatli olalım, Hürriyet ve istiklalimizin teminatı milliyetçiliktir. 1961 dünyasında bütün milletierin politikalarına hakim olan siyasi görüş de milliyetçiliktir. Şimdi bütün milletler milliyetçiliğe, bir can simidine sarılır gibi sarılmışlardır. Demir perde gerisi müstesna ... Zafer milliyetçiliğindir. 17 Mayıs 1961
Turancılığa gelince, bu mesele, bugün bir milli ideoloji olmaktan çıkmış, bir insan hakları konusu, olarak millete, hatta Birleşmiş Milletler kanalı ile bütün dünyaya mal olmuştur. Asyadaki esir Türklerin davası, esaret altındaki milletlerin davası olarak bütün dünyayı alakadar etmektedir. Asya Türklüğü için yaptığı neşriyatla, onların kurtuluşu için açtığı kampanya ile Birleşik Amerika bile Türkiyeden daha fazla Turancılık yapmaktadır. Bütün hür dünyanın ele aldığı bir meseleyi ikide bir dillerine dolayarak bir sağ cenah hareketi olarak göstermek isteyenlerin hangi gayeye hizmet ettiklerini bilmeyen kalmamıştır.
Bozuk bir elektronik beyin gibi, robotlar gibi mekanik ifadelerle herkes aynı dilin aynı kelimelerini o kadar değişik manada, o kadar hatalı kullandı ki ciddi bir memleket meselesinde anlaşmak asla mümkün olmadı. «Cumhuriyet» denildi, «Demokrasi» denildi, «milli irade» denildi, «hürriyet» denildi, «millet», «milliyetçilik», «parti», «Devlet», «hükumet», «gazete» denildi. Kim bu kelimeleri konuştuysa bunların mefhum ve mana değerlendirmesini de kendisi yaptı. Lugatı olmadı, hiç olmadı bu milletin. Düşününüz, Namık Kemalin «Hürriyet» i ile Nazım Hikmet'in «Hürriyet» i ne kadar farklıdır. Atatürk'ün milliyetçiliği ile Behçet Kemal'in ulusçuluğu ne kadar farklıdır. «Olur ya, anlayış farkıdır» diyemezsiniz. Aynı dili konuşan aynı mefhumlara inananlar arasında anlayış farkı olmaz. Bir kimse ya hürriyetçi olur, ya olmaz. İnsan ya milliyetçidir yahut değildir. Milliyetçiyiz ama şöyle, hürriyetçiyiz ama böyle. İşte bu olmaz...
Bkz; 1956 Macar İhtilali
Bazı ülkelerde milliyetçiler sömürgeci müstevliye karşı silahla mücadele ediyorlar. Bütün dünya onları «milliyetçiler» diye alkışlıyor. Bazı ülkelerde ise milliyetçiler komünist rejimlere ve peyk hükümetlere karşı gizli gizli - bazen da Macar ihtilalinde olduğu gibi, taşı, toprağı, dişi, tırnağı ve silahları ile - savaşıyorlar.
Kişi arasına giren, kulak tırmalayan kelimelerden, hele bunların uydurmaca olanlarından hiç hoşlanmam. Tıpkı iki yazar arasındaki münakaşaya izinsiz karışıp cıyaklayan uydurma yazarcıklar gibi...
Gökhan Evliyaoğlunu seviyorum :D
Ben «teklif» diyormuşum da «öneri» demiyormuşum. «Vazife» diyormuşum da «ödev» demiyormuşum. «Görev» de diyebilirdi, unutmuş, «netice» diyormuşum da «sonuç» demiyormuşum. Bu yüzden Osmanlıca kelimeleri Türkçe karşılıklarına tercih ediyormuşum. Onun için de milliyetçi olamazmışım. Bu kelimeleri kullanmakla da gerici yığınlar karşısında ün kazanmak istiyormuşum.
-Şimdi tenakuza dikkat ediniz-
Bunu bilerek de yapmıyormuşum. Hem bilerek yapmıyormuşum, hem de ün kazanmak için yapıyormuşum. Bu nasıl iş? Bu yazar ne demek istediğini, ne yaptığını biliyor mu aziz okuyucum! Bir de bir yanda «münakaşa» derken beri yanda «tartışma» diyormuşum. Böyle şey olur muymuş. Olur!
Elbette olur!
Bu hikeyeci yazara öğretelim: Bir kere benim yaptığım şeyi o da yazısında yapmış. Mesela «garip» demiş, «yabansı» diyebilirdi, «tabii» demiş, «doğal» diyebilirdi, «fikir» demiş, «düşünü» diyebilirdi, «nutuk» demiş, «söylev» diyebilirdi, «düşman» demiş «yağı» diyebilirdi, «silah» demiş «pusat» diyebilirdi. Neden dememiş?
Bir rivayete göre bunlar da yerleşmiş Türkçe kelimeler. Bunları da konuşup yazanlar var. Acaba kendisi de mi gerici yığınlar karşısında ün yapmak istiyor? Değilse asıl kendisi ne demek istediğinin farkında değildir. Çünkü kanaatlerine zıt şeyleri, arzu etmediği işi yapıyor. Halbuki ben yaptığım işin doğruluğuna inanıyorum. Bir yazıda hem «münakaşa» hem «tartışma» de.eği seviyorum. Çünkü bu, dilin, yaşayan Türkçe'nin zenginliği, zenginleşmesi demektir..
Misalen: Kuvayı Milliye ve Polonya Prometheus'u.
...Daha bir kaç yıl öncesine kadar «milliyetçilik adeta modası geçmiş bir «şovenizm» olarak mütalaa edilir olmuştu. Milliyetçiliğe düşman sistemlerin bilhassa komünistlerin gayretiyle ve müphem bir beynelmilelcilik cereyanı ile yıpranır gibi olan bu ülkü bir ara o kadar gözden düşürülmek istendi ki, milliyetçilik adeta ya; 13 - 18 yaş arası gençliğin romantik bir ütopyası yahut topluma zararlı bir taassup telakki ediliyordu. «-Herkes milliyetçidir, ayrıca milliyetçi olırıak ne demek?» gibi bir takım tekerlerneler de dillere düşmüştü. Fakat milliyetçiler gerilemediler. Milli ideolojileri bayrak edinerek direnmekte devam ettiler. Dünyanın her tarafında milli mücadeleler koptu. Bu mücadelelerde milletten ve hakikatlerden yana olanlara hep «milliyetçiler» denildi. Onlara düşman olanların «mukavemetçi», «asi», «mürteci» isnadlarına rağmen milliyetçiler her yerde galip geldiler. Böylece beynelmilel barışın da ancak milletlerin milliyetçilik duygularına ve şartlarina hürmet etmekle gerçekleşeceği anlaşıldı...
İnsanlar için sevmek kadar asil, sevgi kadar büyük duygu yoktur...