Bizim bir hayalimiz olmalı ipine sarılacak. Güneşe bir gölge, gölgeye ılık bir meltem...
Gözümüzü kapayınca kaybolmayan bir ışık... Uçmaya kalkınca bir çift kanat...
Ruh vadilerimizden akan coşkulu bir ırmak... Uçurtmamızı gam tellerinden kurtaracak bir merdiven...
Bütün duvarların ötesine bakabilecek kadar bilenmiş bir bakış... Bütün anlarımızı zaman gergefine ince ince işleyen bir nakış...
Kanatlarını uçmasız, gözlerini bakmasız, ayaklarını gitmesiz, günlerini geçmesiz ve kalplerini sevmesiz bırakan insanlar var.
Sevdiklerinden korkan, sevmediklerinden korkan, kendisiyle baş başa kalmaktan korkan insanlar var.
Geçmişiyle barışmaktan, bugünüyle yüzleşmekten, geleceğe doğru adım atmaktan ve zamanın seyrine kafa yormaktan korkan insanlar var.
Korkularını kara bir bez parçası gibi sımsıkı gözlerine bağlayan, bakışlarını kendi elleriyle körelten insanlar var.
Bildiğinden korkan, bilmediğinden korkan, öğrenmenin yükünü çekmekten korkan insanlar var.