Ölümün yüzü soğuktur yalnızlığın ateş; topraktan gelen bedeni yine toprağa teslim edince bilirsin ki, o artık yalnız değildir, yaşarken hak ettikleriyledir; melekler ya da zebanilerle.Yalnızlık ateşini ise hiçbir şey söndüremez, üstelik dumanı seni öyle bir sarar, sarmalar, gözlerden gizler ki, görürsün lakin görülmez olursun. On binler içinde bir o yana birbu yana savrulur durursun: tek başına... Denizde bir su damlacığı... Garip...
Sayfa 176 - Bilge Kültür Sanat Yayınları