Ağlayarak toprağa emanet edeceksin beni, biliyorum.
Benden önce gidenleri de, toprağa emanet etmedik mi? Bir fidan diker gibi, onları da toprağa dikmedik mi?
Onlar gibi, ben de toprağa tohum olacağım. Ve bir gün, bir bedende ya da
Bir çiçekte hayat bulacağım. Eline aldığın en güzel çiçek ben, ben olacağım.
Ağlamadan emanet et beni kara toprağa.
Bir gün sana, çiçek olarak döneceğim. Üzülme, bekle beni.
Bir gün, nasıl geleceğim bilinmez ama Sana geleceğim.
Toprağa dikilen her tohum gibi
Topraktan hayat alıp Toprağı yırtarak çıkacağım.
Karanlıklardan aydınlığa kavuşacağım.
Yeniden, gökyüzüne doğru boy vereceğim.
Üzülme!