Bu kitabın güzel tarafı ne biliyor musunuz? Bizi, pardon 'eski bizi' biz anlatmıyoruz, bizzat yabancı müellifler, düşünürler ve seyyahlar anlatıyor. Sahnede 'eski biz' varız, fakat söz onların... Kitabın bazı bölümlerini gözlerim dolu bir şekilde okudum. Çünkü dürüstlük, namus, helal-haram ve manevi değerler konusunda nereden nereye geldiğimizi görmek beni ziyadesiyle üzdü. Bu manevi değerler konusunda Avrupa'nın o yıllarda felaket bir durumda olduğunu biz değil kendi objektif müellifleri, düşünce adamları kitaplarında yazmış. Bu konuda Avrupa'nın bizi örnek alıp bize benzemeye çalışması gerekirken tam tersine biz Avrupalılaşacağız diye gitgide onlara benzemişiz. Bizim Avrupa'dan almamız gereken şey çalışma disiplinleri, üretim metodları gibi konulardı. Bu iğrenç eğlence ve sosyal hayat yaşantısı değildi. Avrupa'nın da bizden alması gereken şeyler işte bu kitapta yine kendi yazarları ve seyyahları tarafından anlatılan manevi değerlerdi. Bu bahsettiğim karşılıklı alımlar yapılsaydı işte o zaman bu dünya şu anda çok daha huzurlu ve ferah bir halde olabilirdi. Bütün dünya insanları yazık ettik kendimize!
