Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
J. S. Cooper
En Eski J. S. Cooper Yorumları ve İncelemeleri
En Eski J. S. Cooper sözleri ve alıntılarını, en eski J. S. Cooper kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
256 syf.
7/10 puan verdi
Eğlenceli bir hafta sonu atıştırmasıydı. Öncelikle kitabın ilerleyişi ve konusu diğerlerine nazaran daha değişik geldi bana. Olağanüstü bir kurgu beklemeyin macera felan. Sıradanı size güzel bir biçimde sunmuş yazarımız. Yayınevi sanırım satışı için bu kapak resmini seçmiş ama kitaba yakışmamış açıkçası daha yaratıcı bir yansıma kullanılabilirdi. Kişilere ve karakterlere fazla girmeden keyifli okumalar dilerim...
İlk kitaptan sonra devamı olucağı aklıma gelmemişti. Duydugumda ne kadar da gereksiz. Neden uzatirlar ki dedim. Ama bekledigimden de kotu degildi. Rhett sonucta firlama bi adam ve ilk defa aşık oluyor. Onun korkularini ve Clemmie'nin destek olusuni okuyorsnz kitapta. Fena degildi :)
Vallahi kitap için çok bir şey söylemeyeceğim çünkü ilk kitabı da öyle okuyup geçmiştim. Konusu basit ve klişe ama yine de keyfimi yerine getirir diye okumuştum ama kitap sıradanlık dışında çok yavan ve duygusuz geldi bana. İlk kitap içinde aynı hislerdeydim ikincisi içinde öyle oldu ne yazık ki.
Bir de anlamadığım neden iki kitaplık bir seri olduğu. Zaten duygu geçirememişsin bir de kısacık iki kitap halinde çıkarmanın mantığı neydi acaba.
Okurken bazı yerlerde gülümsememe sebep oldu ama kitaplar nedense bir manasızdı yani.
Neyse çok fazla bir şey söylemeyeceğin. Beğenmedim.
Hele kitabın kapağınının çirkinliği bakın bende bu hissi uyandırıyor.
Ben tavsiye etmiyorum ama karar sizin.
Kitap o kadar kötüydü ki sıfır beklentiyle başlamış olmama rağmen sinirimi bozdu. Yakın arkadaşların sonradan birbirini sevmesi en sevdiğim kilişelerden biridir normalde ama bu kitap... Ne desem de anlatsam bilmiyorum.
Bir kere yazar, karakterlerinin hislerini hiç geçirememiş okuyucuya. Bu olayları yaşayan iki insan mı, iki robot mu belli değil.
Sonra bu ikilinin yaşadıkları şey ne, Allah aşkına? Arkadaşlık desem arkadaşlık değil, aşk desem aşka ayıp olur. Ne bu? Gerçi ikiliye kalsa bu yaşadıkları, sonsuza dek sürecek bir ilişki ama üflesem yıkılacak kadar güçlü bir 'sonsuza dek' bu. Zira ilişkileri feci derecede itici ve samimiyetsiz.
Tüm bunlar bir yana kitabın en anlamsız yanı da Rhett'in ismi, Clementine'nin de soy ismi ile Rüzgar Gibi Geçti kitabına atıfta bulunulmuş olması. Margaret Mitchell, şu karakterler üzerinden kendi kitabına bir atıfta bulunulduğunu görse kahrolurdu herhalde.
En az ilk kitap kadar kötüydü bu kitap da. Hatta daha kötüydü. Ama ilk kitapta olanlardan sonra, bu kitapta olması muhtemel şeylere hazırlıklı olduğumdan yaşanan hiçbir şeye sinirlenmedim. Ne Clementine'yi kıskandığı için gidip kulüplerde saçma sapan şeyler yapan ve annesiyle sıkıntı yaşadı diye hemen soluğu barda alan Rhett'e ne de amaan ne olmuş bunları yaptıysan, ben hep senin yanındayım, neticede annenle sorunların var diyerek her şeye eyvallah diyen Clementine'e tepki verdim. Zaten bunların ne saçma tipler olduğu ilk kitaptan belliydi. Bu kitapta da çizgilerini bozmadılar ve en itici hâlleriyle sonsuza dek sürecek olağanüstü güçlü ilişkilerine devam ettiler kendilerince.
Not: Park sahnesi, bu ikili için bile fazla mide bulandırıcıydı.
Her esere saygım var ama bu kitabı neden okudum bilmiyorum. Konusu yakın arkadaşa aşk olan onlarca eser gördüm ama ilk defa böyle saçma anlatım gördüm. Çoğu yerde neden diye sordum kendime. Ikinci kitabı varmış ama hayatta okumam.
Hepimiz geçmişin acılarını atlattığımızı düşünsek de aslında geçmeyen, belki de kabuk bağlayan, arada kanattığımız yaralar olarak kalır kalbimizde. Her kız çocuğunun kahramanı babası iken, erkek çocuklarınınki anneleridir ve bu yazılı olmayan bir kuraldır. Onlardan gördüklerimiz yada göremediklerimiz bizleri geleceğe taşır. Ama eksik, ama tam.Rhett annesinin onun terk edişini her gece farklı bir kız, ortam ve alkolle kamufle ettiğini sanıyordu. Ama bunların gerçek bir hayat olmadığının farkındamıydı derseniz, geç oldu ama oldu diye cevap verebilirim sanırım. Yakışıklı, kendinden emin ve egolu esas oğlumuz ilişkilerden nefret ediyor ve asla aşık olmayacağına inanıyordu. Ailesinde gördükleri onu bu hisleriyle boğuyordu da diyeniliriz. Ta ki en yakın arkadaşına duyduğu tutku ve kıskançlık hisleriyle kavrulana kadar.
Esas kızımız kesinlikle ama kesinlikle 'hep yanındayım' kavramını yanlış anlamıştı. Evet birinin yanında olmak,acılarını görmek mühim ama ya aşk? Gerçekten gözünü kör etmelimi? İşte bakın o konuda büyük şüphelerim var. Bazı konularda ki tepkilerini gerçekten fazla bulduğumuda itiraf edeyim. İlk kitapta arkadaşlıktan aşka dönüşen serüvenlerini okurken, ikinci kitapta aralarındaki keyifli dostluğu yitirmeden ilişkilerini ayakta tutmaya çalışmalarını okuduk. Ben sanırım ikiliyi arkadaşken daha çok sevmiştim. Kitap baştan sonunu belli eden, bolca yetişkin içerik ve çokça klişeye sahip olsada hızlıca kendini okutuyor. Benim çıtır-çerez tabirime kesinlikle uygun bir kitaptı.
Hepimiz geçmişin acılarını atlattığımızı düşünsek de aslında geçmeyen, belki de kabuk bağlayan, arada kanattığımız yaralar olarak kalır kalbimizde. Her kız çocuğunun kahramanı babası iken, erkek çocuklarınınki anneleridir ve bu yazılı olmayan bir kuraldır. Onlardan gördüklerimiz yada göremediklerimiz bizleri geleceğe taşır. Ama eksik, ama tam.Rhett annesinin onun terk edişini her gece farklı bir kız, ortam ve alkolle kamufle ettiğini sanıyordu. Ama bunların gerçek bir hayat olmadığının farkındamıydı derseniz, geç oldu ama oldu diye cevap verebilirim sanırım. Yakışıklı, kendinden emin ve egolu esas oğlumuz ilişkilerden nefret ediyor ve asla aşık olmayacağına inanıyordu. Ailesinde gördükleri onu bu hisleriyle boğuyordu da diyeniliriz. Ta ki en yakın arkadaşına duyduğu tutku ve kıskançlık hisleriyle kavrulana kadar.
Esas kızımız kesinlikle ama kesinlikle 'hep yanındayım' kavramını yanlış anlamıştı. Evet birinin yanında olmak,acılarını görmek mühim ama ya aşk? Gerçekten gözünü kör etmelimi? İşte bakın o konuda büyük şüphelerim var. Bazı konularda ki tepkilerini gerçekten fazla bulduğumuda itiraf edeyim. İlk kitapta arkadaşlıktan aşka dönüşen serüvenlerini okurken, ikinci kitapta aralarındaki keyifli dostluğu yitirmeden ilişkilerini ayakta tutmaya çalışmalarını okuduk. Ben sanırım ikiliyi arkadaşken daha çok sevmiştim. Kitap baştan sonunu belli eden, bolca yetişkin içerik ve çokça klişeye sahip olsada hızlıca kendini okutuyor. Benim çıtır-çerez tabirime kesinlikle uygun bir kitaptı.
256 syf.
5/10 puan verdi
Kitap boyunca Rhett’in düşüncelerini ve onun gözünden görünenleri okuduk. Erkek karakter ağzından okumaktan keyif alıyorum, ama bu kitapta klişeler o kadar barizdi ki. En yakın arkadaşı ona aşık ama bunun farkında bile değil, tek düşüncesi hangi kızı yatağa atarım..
Yakın arkadaşlıktan sevgiliğe doğru evrilen klişe bir hikaye. Başından ne olacağını kestirebiliyorsunuz. Burda farklı olan dediğim gibi erkek karakterin gözünden olaylara şahit olmak.
Çabucak okunabilecek, zamanınızı değerlendirecek bir kitap. Ama İkinci kitabı açıkcası okumayı düşünmüyorum. Zaten olayların gidişatını görebiliyorsunuz. Sonu da ikinici kitabı okusam mı diye düşündürtmüyor.