Jeanette Winterson Sözleri ve Alıntıları
Jeanette Winterson sözleri ve alıntılarını, Jeanette Winterson kitap alıntılarını, Jeanette Winterson en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Uzaklaşıp gitmekte ustayımdır. Reddedilmek insana reddetmeyi öğretir. Evimden ayrıldım, annemle babamdan, hayatımdan. Kendime başka yerde ev ve yaşam kurdum, hem de kaç kez. Kaçaktım hep. İyi de, şu yükü hissetmek neden bana dayanılmaz geldi peki? Taşıdığım neydi? Şimdi anlıyorum geçmişin ılgım misali eriyip gitmediğini. Geleceğin, gözle görülmese bile ağırlığı olduğunu. Bizler geçmişle geleceğin yerçekiminde yaşarız. Büyük bir enerji gerektirir bu, yerçekimine karşı koymak için ışık hızında güç tüketiriz. Kaçımız kendi yörüngemizden kurtulmuşuzdur? Hayatımızı yöneten özgür irade ve kendi kendine yetme gibi süslü kavramlarla kendimizi kandırırız. Kendi mucizemizi kendimizin yaratabileceğine inanır, piyangodan çıkan ikramiye ya da Bay Doğru sayesinde yepyeni bir dünyaya kavuşacağız diye bekleriz. Eskiler yazgıya inanırlardı, çünkü herhangi bir şeyi değiştirmenin herkes için zor olduğunu anlamışlardı. Geçmişle geleceğin çekimi öyle güçlüdür ki, şimdiki zaman ikisinin arasında sıkışıp kalır. Ana babamızdan kalıtım yoluyla aldığımız ve bizim davranışlarımızla yeniden sahneye çıkan kalıplar karşısında elimiz kolumuz bağlıdır. Bu yüke katlanılmaz.
Merkez Kitaplar, Pdf
Herkes aynı fikirde olunca hayatın keyfi kaçıyor.
Mutsuz aileler sessizliğin iş birlikçileridir. Sessizliği bozan, hiçbir zaman bağışlanmaz. O, kendi kendini bağışlamayı öğrenmek zorundadır.
"Bir şeylerin bana seni hatırlatmasını değil, seni istiyorum."
"Aşka kimse kanun koyamaz; aşk ne emir dinler ne de hizmet etmeye razı olur."
Kendimden kaçtıkça içimdeki yakalanma duygusu daha büyük bir tutkuya dönüşüyordu.
Sayfa 12
"Keşke sesini tekrar duyabilseydim."
" Şans rastlantıları doğru kullanma yeteneğinden başka bir şey değildir."
Sayfa 23
"Geçmişi kül etmenin ne kadar kolay, unutmanın ne kadar zor olduğunu düşündüm."
Rüzgardan savrulan ağaçlar gene de güneşe doğru dönerler, o da yaşamını bana doğru döndürse olmaz mıydı?
Sayfa 61
Fakir bir kadın olan annem asla nesne almazdı, sembol satın alırdı. Salonun baş köşesine koyacağı biçimsiz şeyler satın almak için para biriktirirdi. Satın aldığı şeyler fabrika yapımı olur ve onun madde imkânlarını zorlardı. Aldığı şeyi her şeyden bağımsız olarak görebilseydi, asla onun için para harcamazdı aslında. Ama göremezdi işte, aldığı şeye hayran kalmaları için sürükleyerek getirdiği komşular da göremezdi. Komşular o parayı biriktirmek için gösterilmiş gayrete hayran kalırdı. Aldığı şeyin bedeline hayran kalırlardı. Ama her şeyin ötesinde anneme hayran kalırlardı; başarılı bir alışveriş yapmıştı.
Biliyorum ki annem birkaç parça el işçiliği mobilyadan müteşekkil mutfağında oturduğunda içi kararır ve sosyal statüsünün düşüklüğü gözüne batardı. Elinde porselen bir fincan ve dışarıdan alınma kurabiyelerle o korkunç salonunda oturduğu zamansa kendini bir Leydi gibi hissederdi. Hiç görülmeyen ama zar zor elde edilmiş nesnelerle dolu salon bir fantezi odası, yansıtıcı bir aynaydı.
Sayfa 147 - Sel Yayınları
Hiçbir tutar yanı olmayan bu hayaller nereden gelip yerleşir insanın kafasına?
Sayfa 50
"Neden aşkın ölçüsü yitip gidendir?"