Walter Benjamin çocukların bizim gibi olmadığını varsayar. Bizim masumiyet sandığımız düpedüz vahşilik olabilir; dolayısıyla, çocuğa aşina gelen şeyi -örneğin oyuncak bebeğin tamamıyla yaşayanların insafına bırakılmış sessiz bir ceset olduğu gerçeğini- biz yetişkinlikte bastırırız, ta ki terk edilmiş bir oyuncak hiç kırpmadığı gözlerini üstümüze dikene kadar.