Kendini yaşadığı toplumdan tamamen soyutlayan, 70 yaşına gelmiş, bir tarafta ölüm korkusunu içinde taşırken, diğer taraftan olabildiğince insanlardan kaçan ama yalnızlıktan da çok korkan bir kadın; Mathea.
Mathea çocukluğundan yaşlılığına kadar içindeki korkuları ile mücadele eden, yüzleşmeye çalışan, ama yüzleşmeye bile doğru düzgün cesaret edemeyen bir kadın. Aslında eğlenceli bir insan, sevilecek biri olabilecekken bu yönünü kimseye gösteremiyor. Kendi içinde geliştirdiği mizahi yönünü sadece kendisi ile paylaşan bir kadının hikayesi bu kitap.
Kitabın ana karakteri hatta tek karakteri bile denebilir Mathea için. Hastalıklı iç sesi ile sürekli bir yüzleşme halinde, yeri geliyor konuşmaya bile cesaret edemiyor. Yaşamaktan ayrı, ölmekten ayrı korkuyor. Kitap boyunca bu korkuların onda yarattığı etki ile yaşayamadığı, kaçtığı, dört duvara hapsettiği tüm hayatını, hayatının sorgulamasını okuyoruz.
Mathea’nın öyle sosyal fobisi var ki, markete gittiği (çok zorunlu durumlar dışında çıkmadığı) saati bile insan yoğunluğunun az olduğu saatlere göre ayarlıyor. Umarım bu kadar çaresiz durumda insan yoktur.
Mathea için sadece düşünerek ve nefes alarak yaşıyor desem yanlış olmaz. Dibine kadar yalnızlığın anlatıldığı, dokunaklı bir kitap.
