Louis Althusser Gönderileri
Louis Althusser kitaplarını, Louis Althusser sözleri ve alıntılarını, Louis Althusser yazarlarını, Louis Althusser yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
özne ne kadar çok değer yaratırsa, o kadar çok değerden düşer ve saygınlığının azaldığını görür; nesne ne kadar biçimliyse, özne o kadar biçimsizdir; nesne ne kadar uygarsa, özne o kadar barbardır; nesne ne kadar erkliyse, özne o kadar erksizdir; nesne ne kadar akıl işi olmuşsa, özne akıldan o kadar yoksunlaşmış ve doğanın o kadar kölesi durumuna gelmiştir.
Devlet İdeolojisi, ideolojinin farklı "bölgelerinden" (dinsel, hukuki, ahlaki, siyasal, vb.) alınma belirli sayıdaki ana izleği, devlet iktidarını elinde bulunduran sınıf egemenliğinin, sömürülenleri de baskı ve sömürü etmenlerini de, ideojikleştirme etmenlerini de "işletmek" için, yani üretim ilişkilerinin yeniden-üretimini sağlamak için gerek duyduğu özel "değerleri" özetleyen bir sistem içinde toplar. Bunlar şunlardır der Altuhsser; Milliyetçilik, Liberalizm, Ekonomizm, Hümanizm
İdeoloji, bireylerin gerçek var oluş koşullanyla kurduklan imgesel ilişkinin, imgesel bir "tasanmlanmasıdır".
Kilise'nin egemen devletin ideolojik aygıtı rolünü günümüzde Okul üzerine almıştır. Tıpkı eskiden Kilise ile Aile'nin bir çift oluşturması gibi, günümüzde de Okul ile Aile bir çift oluşturmuştur.
Fransa'da, Devletin Dinsel İdeolojik Aygıtının tasfiyesi
16. Yüzyıldan 18. Yüzyıla kadar yaşanan tüm ideolojik mücadele, Reform hareketinin yarattıgı ilk sarsıntıdan itibaren, dine ve ruhbanlıga karşı bir mücadelede yoğunlaştıysa bu bir rastlantı degil, dinsel devletin ideolojik aygıtının egemen konumuna baglı bir olgudur.
Tasfiye sornası ruhban sınıfı sivil kimliğe dayalı olarak oluşturuldu, Kilise'nin mallarına elkonuldu ve dinsel devletin ideolojik aygıtının eğemen konumunun yerini alacak yeni Devletin Ideolojik Aygıtları yaratıldı.
Devlet (Baskı) Aygıtının rolü, son kertede sömürü ilişkileri olan üretim ilişkilerinin yeniden-üretiminin siyasal koşullarını, baskı aygıtı olarak, özünde zor (fiziksel ya da değil) kullanarak sağlamaktan ibarettir. Devlet aygıtı büyük ölçüde kendi yeniden-üretimine (kapitalist devlette siyaset adamlarından oluşan hanedanlar, askeri hanedanlar vb. vardır) katkıda bulunmakla kalmaz, aynı zamanda ve de özellikle, baskı yoluyla (en sert fiziksel güçten basit idari yasak ve emirlere, açık ya da gizli sansüre vb. kadar) Devletin İdeolojik Aygıtlarının işleyişinin siyasal koşullarını sağlar.
Bildiğimiz kadarıyla, hiçbir sınıf Devletin İdeolojik Aygıtlan içinde ve üstünde kendi hegemonyasını uygulamadan devlet iktidarını kalıcı olarak elinde tutamaz.
Siyasal partilerin var oluşunun, sınıf mücadelesini yadsımak bir yana, tam tersine sınıf mücadelesine dayandığı görülür. Eger burjuvazi kendi siyasal ve ideolojik hegemonyasını işçi sınıfı partilerine uygulamaktan bir an olsun geri durmuyorsa, bu da bir sınıf mücadelesi biçimi oldugu içindir ve gerek yöneticileri sindiği (1914-18 yıllarındaki kutsal ), gerek kendilerini "satışa koydukları", gerek işçi sınıfının partilerinin tabanlan maddi çıkarlar karşılığı (işçi aristokrasisi) devrimci görevinden saptığı, gerekse burjuva ideolojisinin etkisine teslim olduğu (revizyonizm) için, işçi sınıf partileri kurulan tuzağa düştüğü ölçüde burjuvazi de kendi amacına ulaşmış olur.
Her yanda buluna bilmek ise bize eğemen ideoloji ile karşı karşıya oldugumuzu anlatır. İşte durmadan bir "apaçıklık"tan başka bir apaçıklığa gönderilmek, hukuki ideolojinin "apaçıklıgından" ahlaki ideolojinin "apaçıklıgına", oradan da felsefi ideolojinin "apaçıklıgına", sonra da siyasal ideolojinin "apaçıklıgına" gönderilmek sayesinde bütün ideolojik "apaçıklıklar" dolaysızca doğrulanır ve Devletin İdeolojik Aygıtlatının çeşitli pratikleri yoluyla her bireye kendilerini kabul ettirmiş olurlar. İnsan hakları, özgürlük, eşitlik, kişinin kendi düşüncelerini ve bu düşüncelerin temsilcisini seçme özgürlügü, seçim
sandıgı önünde eşitlik konusundaki bu ideoloji, sonuçta, "düşüncelerin" gücüyle degil de, sınıf mücadeleleri sonunda işte bu ideolojik aygıtı çıkardı ortaya; insan haklarına ilişkin siyasal ideoloji de işte bu aygıtın bagrında cisimlendi ve de seçmenler, en azından seçmenlerin geniş çoğunlugu tarafından, göründügü kadarıyla, (Marksist eleştiri dışında) kolayca benimsenen bir "apaçıklık" olup çıktı.
Bir devletin siyaseti son tahlilde eğemen sınıfın sınıf mücadelesindeki çıkarları tarafından belirlenir.
Devletin İdeoloji Aygıtları, toplumsal formasyana egemen olan, genel sınıf mücadelesini, egemen ideolojinin aygıtlannda sürdüren bir sınıf mücadelesinin hem verildiği yer hem de bu mücadelenin kazanımı olmak zorundadırlar.
Ordu, anayasanın koruyucusudur.
Ordu, Devletin İdeolojik Aygıtlarının işleyiş koşullarının siyasal anlamda, maddi açıdan güvence altına alınması işlevini yerine getirir.
Devletin baskı aygıtı aynı anda birden çok işlevi yerine getirir. Bu aygıtın bir bölümü (hukuki ideolojik aygıtın karara bagladığı cezalar konusunda uzmanlaşmış birim) yasalann çignenmemesini, yasalara karşı gelenlerin yakalanmasını, hukuk tarafından verilen maddi cezaların uygulanmasını saglar.
Bu fikirsel düşünüşe göre birbirinin yaşatan iki kavram, Tanrı ve insan.
Her teolojik düşüncenin kanıdadığı gibi, onlarsızda olabileceği halde... Tanrı'nın insanlara ihtiyacı vardır, Özne'nin öznelere ihtiyacı vardır, tıpkı insanların da Tanrı'ya "kutsal biçimde" ihtiyaç duyduğu gibi, öznelerin de Özne'ye ihtiyacı vardır.