Onlar bir avuç insandı. Aşağı yukarı 11.000 yıl öncesinde Ergani'nin düzlüklerinde, su kaynaklarına yakın bir yerlerde yaşamaya karar verdiler. Önceleri tarım ve hayvancılığı bilmiyorlardı. Çevrelerindeki yabani hayvanları avlıyor, yabani yabani bitkileri toplayarak yaşamlarını sürdürüyorlardı. Zamanla çiftçiliği öğrendiler ve artı ürüne kavuştular.
30 yıl süren kazı çalışmaları ilginç veriler ortaya çıkardı.
İlk başta ölülerini evlerinin altına gömüyorlardı, ölü kemiklerinde aşı boyası tespit edildi, arkeoloji dünyası bu duruma mantıklı açıklamlar getiremedi
Büyük sağlık sorunları ile karşı karşıya kaldılar, tarıma geçiş besin alışkanlıklarının değişmesine neden oldu. Diş apsesi ve aşınmaları Çayönü'nde görülen ölümlerin sebebi arasında yer aldı.
Kulak iltihabı ve tümörü, demir eksikliği, akdeniz anemisi, sıtma gibi onlarca hastalıkla mücadele ettiler. Günümüzde dahi görülen bu hastalıkların ilk taşıyıcılarıydılar. Kazılarda bir kafatasında delik bulundu. Aşıklı Höyükte bulunan beyin ameliyatı ile benzerlik gösteriyordu. Bu tür cerrahi müdahaleler neolitik dönemde genelde yaygın olarak görülüyordu aslında.
Kafatası için yeni bir kült binası inşa ettiler. Ölülerinin sadece kafataslarını gömüyorlardı.
bu kitap bize çayönü insanının gizemli dünyasını inanış biçimlerini, tarıma geçiş evresinde yaşadığı sorunları, elde ettiği arkeolojik veriler ışığında aktarıyor..
İyi okumalar dileyerek, incelemeyi sonlandırmış bulunuyorum..
