Hem kitabı okumuş hem filmi izlemiş bir şekilde yapmak istedim yorumu çünkü konuyu çok sevmeme ve verdiğim tüm puanı ona, mesaja vermeme rağmen üzücü bir şekilde kitabı sevmedim. Hatta işi abartıyorum, müsaadenizle, kitabı aldığım için çok pişman oldum. Neden?
Esas konu hakkında az da olsa bilginiz vardır diye düşünüyorum. Spoiler vermemek adına sadece hayatın acı bir gerçeğinin, gerçek bir yaşamdan esinlenerek anlatıldığını ve amacın farkındalık oluşturmak olduğunu söyleyebilirim. Şimdi elimizde böyle bir gerçeklik varsa -ki ben böyle kitapların müptelasıyımdır, beni ağlatsa bile zevkle okurum- insan duygulanmayı, etkilenmeyi, hissetmeyi ve empati kurmayı falan bekliyor. Ama yazar o kadar yazamamış ki... Bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum, yazamamış sadece. Sürekli John Green yazsaydı keşke modunda okudum kitabı. Sevdiğim, altını çizdiğim tek bir yer dahi bulamadım. Beni en çok da bu kadar duygusal bir konunun bu kadar duygusuz işlenmesi üzdü.
Filmin daha iyi olacağını umuyordum, nitekim öyle de oldu. Kitaptan daha etkileyici, daha edebi, daha duygusaldı; o kesin. Zaten bu yüzden kitabı aldığım için pişmanım ki ben Harry Potter serisi hariç hiçbir uyarlamanın filminin taraftarı olmamıştım ama bunu da listeye ekledim. Benim için kitabı okumak vakit kaybıydı, para israfıydı ama filmi çok sevdim ve bir süre açar açar izlerim diye düşünüyorum. Tabii belki siz kitabı seversiniz, bilmiyorum. Kötü diyemem, böyle güzel bir konuya kötü denmez ama benlik bir kalem değildi diyebilirim. O yüzden başka yorumlara da bakmanızı tavsiye ederim, sevgiler.
