Monique Truong Sözleri ve Alıntıları
Monique Truong sözleri ve alıntılarını, Monique Truong kitap alıntılarını, Monique Truong en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tercih etmiyorum!
Bizim için yararlı olan sebzelerin, yeşilliklerin genellikle acı bir tadı vardır, ağzımdaki acı da işte bu sebzelerin tadındaki acıya benziyordu. Ya da geçmek bilmeyen bir pişmanlık sızısının insanın içinde yarattığı acıya. Hissettiğim tadın karşılığı hemüz herhangi bir yiyecekte bulamadım ve anlatırken hangi mecazı kullanmanın daha doğru olduğunu da bulabilmiş değilim. Zaten öyle bir “eşleme”, var olduğunu kabul etsek bile ancak benim anlatabildiğim, sizinse anlayabildiğiniz yanılgısına kapılmamıza yol açardı. Örneğin, ben zihnimde canlanan ilk anımın ham bir muz tadı olduğunu iddia etsem, dünyadaki birçok insan bunun ne kadar çirkin bir tat olduğunu bilerek kafasını sallar. Ancak aslında hepimiz aynı ham meyveyi tatmadık. Yeryüzünde kendimizi yalnız hissetmemek için öznel anılarımızın kalın çizgilerle çizilmiş sınırlarını silikleştiririz ve birbirimize “Seni çok iyi anlıyorum!” demeyi tercih ederiz.
Sayfa 26 - İletişim yayınları
Müzik ve ritim
İkimiz de sürekli sanki dar bir alana sıkıltırılmışız gibi derli toplu dururduk, kendimizi hep daha küçük parçalara katlamaya çalışır gibiydik. İkimizde müziği severdik çünkü müzik soyunup içine atladığımız ve içinde kollarımızı rahatça sağa sola salladığımız bir nehirdi. Ritim, kanın bedeninde dolaştığını hissedebilmekti.
Sayfa 11 - İletişim yayınları
"Yokluğun iki farklı türü vardı: Olmayan ve eksik olan. Olmayan en başından beri hiç var olmamış bir kişi, yer ya da herhangi bir şeydi. Eksik olansa bir dönem var olmuş ama artık var olmayandı. Bir tanesi teorik bir kayıptı, diğeriyse gerçek bir kayıp. Hangisi daha kötüydü?"
Sayfa 211 - İlk Baskı, 2020, İletişim YayınlarıKitabı okudu
ZIT
Bizim zıddımız olan insanları severdik ki, kendimizi kendimizden kurtarabilelim. Bazen de bizim zıddımız olan insanları severdik çünkü reddedilmek yok saymaktan daha iyiydi.
Sayfa 62 - İletişim yayınları
‘Benliğinin, birisi verdiği sözü unuttuğu, geç geldiği, ilgisini yitirdiği, erken gittiği veya başka bir biçimde bize kendimizi aptal gibi hissettirdiği büyük veya küçük her olayda tamir edilmez biçimde eksilmesinin ne demek olduğunu, küçük çocuklar yetişkinlerden daha iyi bilir. Bu sebeple çocuklar küçük veya büyük tüm hayalkırıklıkları karşısında, genellikle de sanki küçücük eklemleri ateşler içinde yanıyormuş gibi kendilerini yerden yere atarak, ağlayıp bağırmaya başlarlar. Bu iyi bir içgüdüdür. Biz yetişkinler ya da gençlik çağını sağ salim atlatabilenler, bu içgüdüyü sosyal normlarla değiştirdik. Biz sakin kaldık. Acıyı yuttuk. Sınırların ihlal edilmesini affettik. Biz derimizin ateşler içinde yanışını görmezden geldik, kendi kendimizin soytarısı olduk. Bazen, özellikle başarılı olduğumuz zamanlarda, hayal kırıklığının anısını bile hafızalarımızdan tamamen sildik. Sonuçta elimizden kayıp gidenlerin, elbette dönüşü yoktu. Giden gitmişti. Kendimizden geriye nasıl bu kadar az şey kaldığını bile hatırlayamıyorduk artık. Neden hiç birşey beklemediğimizi, neden bu kadar azını hak ettiğimizi ve neden boşlukları doldurmak için hayatlarımıza yabancıları soktuğumuzu.’
Sayfa 57 - İletişim Yayınları
"... gerçeklerle sırlar arasındaki fark, kaypak bir tabir olan 'kimseye söyleme'yle ifade ediliyordu."
Sayfa 20 - İlk Baskı, 2020, İletişim YayınlarıKitabı okudu