Gözəgörünməzim, can tutalcağım,
Salam, Ruhum, salam!
Salam dustağım!
Hərdən özüm kimi boylanıb göyə,
Qışqırma içimdə azadlıq deyə.
Səni buraxmaram, yalvarma yetər,
Taqəti, mayası sənsən canımın
"Sanma bircə ləhzə keşikçim yatar,
Fikri qalıb məndə nigahbanımın?"
Bütün gündüzümdə, gecəmdə oxu,
Ayağım keşikçi, dilim keşikçi -
Olmaz ki, nəyəsə etibar edim.
Özümü yox edib, səni var edim.
Qışqırma içimdə, azadlıq deyə -
Azadlıq nə gəzir bu yer üzündə,
Azadlıq gəzirəm elə özüm də...
Nə yaxşı bu yerdə çıxdın rastıma,
Elə bil gün doğdu süst həyatıma.
Sözün məlhəm oldu qol-qanadıma,
Xeyli yaşadacaq məni bu ümid.
Fikrimə, duyğuma çökmüşdü duman,
Dumanda sozalan çıraq kimiydim.
Səhra günəşinin altında yanan
Qovrulub sızlayan torpaq kimiydim.
Bu yağış hayandan çiləndi gəldi,
Gözümün üstündə şeh gilələndi,
Xeyli yaşadacaq məni bu
Biz dünyadan, dünya bizdən gileyli,
Məcnun küsüb, vəfasızdır ki Leyli.
Aləm bizim bütün qüzey-güneyli,
Dünya daha bizim üçün neyləsin.
Dəryasına balıq verib, qırmışıq,
Çöllərinə turac verib, vurmuşuq.
Qalanların cələsini qurmuşuq,
Olmaz ki, nəyəsə etibar edim.
Özümü yox edib, səni var edim.
Qışqırma içimdə, azadlıq deyə
Azadlıq nə gəzir bu yer üzündə,
Azadlıq gəzirəm elə özüm də…
Elə pardaxlanıb, elə açılıb,
Elə işıqlanıb, elə saçılıb
Bu gülün dünyadan xəbəri yoxdur.
Ya bir sərt baxışdan,
bir aldanışdan,
Yalandan, riyadan xəbəri yoxdur.
Büllur ləçəyindən nur tökülür ki,
Elə fərəhlənir,
elə gülür ki,
Bu gülün kədərdən xəbəri yoxdur.
Bir qəfil əmrdən, nakam ömürdən,
Heç gəldi-gedərdən xəbəri yoxdur.
Bahar həvəsindən gəlib heyrətə,
Elə qurşanıb ki, ilk məhəbbətə
Bu gülün xəzandan xəbəri yoxdur.
Taledə tərsinə qələm tutandan,
Ayrılıq yazandan xəbəri yoxdur.
Hələ yanağında kəpənək zəri,
İnandırmaq olmaz bu bəxtəvəri,
Bu gülün özündən xəbəri yoxdur,
Bəxtin tərs üzündən xəbəri yoxdur
Amma nə yaxşı ki, yoxdur xəbəri.
Görəsən mən niyə tənhayam, təkəm,
Mən gərək yanımda bir ağac əkəm;
Əllərim isinsin budaqlarıyla,
Silim gözlərimi yarpaqlarıyla.
Bir az da mehriban, bir az da həlim
Hamar gövdəsini oxşasın əlim.
Gah mən ağac olum, gah da o insan,
Mənsə öz içimdə çəkib cəzamı,
İçib dolaşıram səbr kasamı.
Vurub qəzəbimi, boğub hirsimi
İldırımlar keçir hər bir əzamdan,
Hər dəfə içəndə səbr kasamdan.
Hardasız, hardasız, insan adamlar?
Ah, bu cin adamlar, şeytan adamlar,
Ah, bu şər adamlar, böhtan adamlar
Bu yalan adamlar, ilan adamlar,
Bu çalan adamlar öldürdü bizi.
Bu qədər işıqlı göllər yanında,
Çiçəklər yanında, güllər yanında,
Baxçalar yanında, bağlar yanında,
Bu qədər ucalan dağlar yanında,
Bu alçaq adamlar, calaq adamlar,
Bu alaq