Öne Çıkan Neşet Çağatay Gönderileri
Öne Çıkan Neşet Çağatay kitaplarını, öne çıkan Neşet Çağatay sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Neşet Çağatay yazarlarını, öne çıkan Neşet Çağatay yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Coğrafyacı Strabon'un (Amasyalı, doğumu MÖ 58 - ölümü MS 25) anlattığına göre Hımyerlilerde aile reisliği, ailenin en yaşlısına aitti. Ailenin malları ve eşyası aile halkı arasında müşterekti. Kız kardeşle ve anne ile evlenmek, bir kadının birkaç koca ile evlenmesi âdetti. Evlenme ancak akraba arasında olabilirdi. Akrabadan olmayan birisiyle evlenen bir kimse ölümle cezalandırılırdı. Bu âdetlerin bazıları eski Mısırlılar arasında da yaygındı, nitekim Mısırlılarda kardeş kız kardeşiyle evlenir; oğul, babasının ölümünde onun karılarını da miras yoluyla alırdı. Şüphesiz Strabon'un Hımyerlilerin âdetleri hakkında verdiği bu bilgilerin ne dereceye kadar doğru olduğunu bilemeyiz.
Cahiliye evlenmelerinde kadınla erkeği birbirine bağlayan nikâh dinî bir mahiyeti haiz olmadığından kadın, ancak çocuk doğurduktan sonra aileye dâhil sayılırdı. Bundan dolayı bir kadın çocuk doğurmadan önce ölürse kocası taziye edilmezdi. Çocuksuz kadın diyet vermeye mahkûm olursa bu diyeti kocası değil, kadının mensup olduğu aile topluluğu verirdi.
"Kıyafet", iz arama ve ayak izinden bu izin sahibini tanıma fennidir. Kıyafet de kehanetin bir koludur. Bu; katl, hırsızlık, kaybolma olaylarında çok işe yarayan bir bilgi kolu idi. Araplar bu fende o kadar ileri gitmişlerdi ki bazı kaaifler (iz arayıcılar) ayak izinden iz sahibinin genç veya yaşlı olduğunu, kadın veya erkek olduğunu, kız veya dul olduğunu hatta gebe veya normal olduğunu anlarlardı. Bu iz arayıcılıkta en mahir Arap kabileleri Beni Müdlic ile Beni Leheb idi. Bu kabileler içinde de Mürre oğulları bu hususta daha üstün idiler. Mürre oğulları bir devenin ayak izinden o devenin kime ait olduğunu çıkarır, bir insanın ayak izinden de o adamın Iraklı, Şamlı, Mısırlı veya Medineli olduğunu bir görüşte tayin ederlerdi.
Beni Hanife kabilesi; un, hurma ve sütten, kendileri için bir put yapmışlardı. Buna uzun müddet taptıktan sonra bir kıtlık sırasında onu yediler. Bunun üzerine "Araplar arasında Beni Hanife kadar putlarından faydalanan olmadı." sözü, atasözü hâline gelmiştir.
İslam Tarihi, İslam Dini Tarihi'nin ayrılmaz bir parçasıdır; çünkü İslam Tarihi iyi bilinmeden İslam dininin ruhu ve amacı iyi anlaşılamaz. Ayrıca İslam Tarihi, dinin kurucusu Hz. Peygamber'in ve onun yakın arkadaşlarının yaşantılarının ve davranışlarının birbirleri ile ilişkilerinin bilinmesi, örnek ya da ibret alınması bakımından çok gereklidir.
Önceleri ibadet sayılan memuriyetler sonraları birer geçim yolu durumuna geldi.
Sayfa 384Kitabı okudu
Köle ve cariyelere bile hürriyet veren bir din, hür kadınları nasıl hürriyetlerinden mahrum eder?
Sayfa 239Kitabı okudu
Türk ve Türkçe Düşmanları.
Örneğin Allah yerine Tanrı kelimesi kullanıldığında bazıları bunu yadırgar; ama Farsça Huda, Yezdan kelimeleri kullanılırsa olağan görürler. Oysa Huda (Kendi gelen), Yezdan, Zerdüşt dinindeki iyilik Tanrısının adı anlamındadır; sonra, peygamber, abdest, namaz ve oruç kelimeleri Arapça değil Farsçadır.
Sayfa 5Kitabı yarım bıraktı
İslâm'da zarf değil mazruf, yani kap değil içindekiler önemlidir.
Sayfa 134Kitabı okudu
Enfiye kelimesi, arapça burun demek olan "enf" kelimesinden gelir. Biz
Türkler, hapşırıp ferahlamak ve tütün içmek gibi keyiflenmek için, dövülüp buruna
çekilen tütüne "enfiye" deriz. Arapçada bu maddenin adı enfiye değil, türkçeden
alınma "burnoti" yani (burun otu" dur.
Sayfa 113Kitabı okudu
