Gözün hiçbir şeyi görmüyordu ve sana ilham veren şeyi dinlemekten başka yolun yoktu. Muhtemelen daha bilinçli, daha iradeli olsaydın, bu aşkı mahvetmeden de yıldızının peşinden gidebilirdin. Fakat kısa ömürlü ve ben merkezli varlıklardan, kendilerinden öte bir güç peşinde sürüklenmekten başka ne beklenir?
(...) evrende sayısız birey var, her birinin kaderi bütüne kıyasla çok önemsiz kalıyor fakat daha anlamlı çünkü en yüce kademelerinde bile ruh, topluluk hâlinde olan o bireylerin eseri.
Üstelik savaşmanın kötü olduğunu kim söylemişti ki? İyi olan her şey savaşarak kazanılmıştı ve Tanrı, Şeytanla savaşmıştı. Tanrı bir pasifist olsaydı cennet kaybedilmez miydi?