Bazen şunu derken yakalıyorum kendimi: ‘bir uyusam, günlerce uyanmasam’. Ki ben uykuyu çok seven biri değilimdir. Sanırım istediğim tam da her şeyden uzaklaşmak (bilhassa beynimin içinde dönüp duran-yakalayamadığım için de en çok kendime kızdığım cümlelerden)
Ottessa Moshfegh de uyumak isteyen bir karakteri anlatıyor, bu uyku bir yıl sürüyor hem de.. Aklınıza ‘modern uyuyan güzel masalı mı?’ sorusu gelebilir, bu sorunun cevabı kısmen evet de olabilir. Ama bahsi geçen güzelimiz prensin öpücüğünü beklemiyor. Onun istediği dinlenmek, depresyonunu kendi yordamıyla yaşamak, içindekileri soğutmak.. Onu çok iyi anlıyorum, günümüzde onu çok iyi anlayan birçok kişinin olduğunu da biliyorum.
.
‘Dinlenme ve Rahatlama Yılım’ sadece bireysel bir kayıt gibi de düşünülmesin. Bu kitabın bana en çok dokunan özelliği ‘mükemmel olmayı istememe hakkını’ vurgulaması. Onca ikiyüzlülüğü, -miş gibi yaşamları, şişirilmiş olay ve kişileri de hedef alması.
.
Yazarın diğer eserleri ile tanışmayı da dört gözle bekliyorum..
.
Begüm Kovulmaz’ın çok beğendiğim çevirisiyle~
