Paul Kalanithi'nin kendi dilinden hayatının hikayesi. Başarılı bir doktor iken kanser olması ve hayatının kalan kısacık süresinde yaptıkları takdire değer. Kitapta hastalık olgusunu hem doktor hem hasta gözünden anlatmış. Yazdıkları çok samimiydi, sanki onu gerçekten tanıyormuşcasına sevdim. Tabii bu yazarın aslında yazdıklarıyla kızına kendini tanıtmak olmasından olsa gerek. Ufku çok geniş bir insanmış, kitabı bilgi dolu. Kitabın sonunu biliyor olsamda yinede çok üzüldüm. Tavsiye ederim.
Kanser hastası bir adamın yaşamı değerlendirişini, ölüm gizini anlatıyor. Hastalığını öğrendiğinde ilk etapta pes ediyor, mesleğini bırakıyor ama sonra geri dönüyor. Bir süre sonra hastalığı geriliyor fakat tekrar nüksettiğinde verdiği karar o kadar cesurca ki.. Eminim Paul Kalanithi herkeste hayranlık uyandıracak biri.
Kariyerinin zirvesinde bi doktor , mutlu bir hayat ve ansızın gelen acımasız hastalık ...Doktorun kendi ağzından yazdığı hayat hikayesi ..Kitabı bitiremeden gelen ölüm ve son söz de çok sevdiği eşinden . Bu yazdığı ilk ve tek kitabı . Zaman zaman dönüp okumak için de altını çizdiğim güzel cümleler var . Okunmalı çünkü güzel bi hayat dersi de ayrıca .
"Kusursuzluğa ne kadar yaklaşırsanız yaklaşın asla ulaşamazsınız, ama yaklaşmak için hiç durmadan çabalayacağınız sonsuz bir hedefe pekâlâ inanabilirsiniz."
Uzun zaman sonra hevesle , ara vermeden okuduğum bir kitap. Hikayenin gerçek olması da kitabın etkileyiciliğini arttırıyor. Tesadüfen karşılaştığım birinin hayat hikayesini dinlemekti benim için.
Hayatı, hayatın anlamını, yaşadığımız anların değerini sorgulatan, gerçek bir hikaye. Bu kitabı okurken çok fazla arkadaşım bana "deli misin, böyle moral bozucu bir roman niye okuyorsun" diye çıkıştı. Ama kitap sadece bundan ibaret değil. Evet moraliniz bozuluyor ama kendi kendinize "Ben neden her şeyi kafama takıyorum ki" diye de soruyorsunuz.
