Ben ondan evvel, ruhen çocukluktan çıktım, daha evel ciddileştim. O hâlâ çocuktu. Fakat bu da benim hoşuma gidiyordu. Kendimde kaybettiğim şeyleri onda buluyordum.
Küçükler çok benzeşirler: korku ile acının derinleştirdiği anlayışlı gözler, yaşlarına nispetle ağır tecrübelerin karıştırdığı ve soldurduğu mânâlı yüzler, tahammülün düşürdüğü başlar ve Ümit...
Aralarında kandan fazla akrabalık vardır; acının ve korkunun birleştirdiği müşterek bir manevi aileye mensup olduklarını hissederler, emindirler ki insanlar arasında sabretmesini, onlar kadar bilen yoktur.