Salah Stétié Gönderileri
Salah Stétié kitaplarını, Salah Stétié sözleri ve alıntılarını, Salah Stétié yazarlarını, Salah Stétié yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Manzarayı manzarada dökerken
Yıldızların, örümcekten karanlık bir yakarış
çıkardıkları yolculuğumuzda
Sayfa 27
Kardan-belirsizlikten
biçimlenmiş dövülmüş alın yazısı bir çekiçle
nerdeyse, soğuk, düğümde
ne karalama filelenmiş bir yıldız
Sayfa 53
Ölgün çarpan yüreğin labirentinde
bende bir gölge feneri var bu ülkemin!
Sayfa 62
Yakıcı ölüm yüzünden
Sağımıza oturmuş soğuk kanat
ama yuttu ağaç, günü ve cevheri
ve kanat dünyanın inzivası içinde
soğuk gözlü kız çocuğu
soğuğun nüfuzuyla mutlak
Sayfa 74
Ama yuttu ağaç, günü ve cevheri
Ve kanat dünyanın inzivası içinde
Adına yeşillik denilen sezgi
Ama nerede tutmalı ağacı?
Özünden boşaltılmış, gökten ve taşlardan yoksun ağacı
Ne vadi ne de ırmak var tatlı tatlı ses çıkaran yok olacak olan ona
Manzaranın bir köşesine taşısın o cevizlerini!
Bağlayıp bağlayıp ve çözerek çölü ve soluğu
Ama yalnızca yıldız neredeyse parıltılar ve çiziklerle
Genç kızlarıyla oturmuş sezgi
İlk sayfanın altında şaşkın kaygılı
Açılmışlar dalmışlar uykuya
Sonunda hiçbir şey ama o hırıldıyor
-Onu ölüm içine kuşlarıyla yazmalı...
Karın ruhu diyorum ölmeden önce
Ruhun içinde biçimler olan kar
Karı inkâr etmiş olan biçim
Acıda yargıcı olan boşluk
Burasının şekille haczinden
Onu hiçbir biçimden almamış olmaktan önce
İnkarın gözleri dışında
Ölmeden önce saf bir kadının topladığı
Kardan bir yorgunluğun yaptığı kişiden
Ey genç kadın, cinsel organımın yıldızı
Ağacın acılarının mezarında
İşte benzer özsu, sen sakin
Maddesiz ağızlı
Ve sen işte nefesle yıkanmış yurt
Gövdenin yurdu olan
Acayip biçimde müzik ve sünnet
Hiç kimsenin olmayan hayatım
Ama ölümün oturduğu gölgesiyle
Sadece sallanan bu ağaç
Kız çocuğunu okşayan
Hayatım hiç kimsedir
Ama sadece kız çocuğu
Görünmeyenden ötürü görünmeden kurulmuş
Hiçliğin ve ağacın çatışmasında annemdir o
Eli ve saçları karanlıktan yanmış
Sayfa 75 - Oğlak Yayınları
Hiç gelmemiş çocuk
Üzerinde kaçamaklı bir fenerin gezindiği
Hiçbir şeye tutunmadan
Ama yalnızca gözyaşlarının kör ettiği
Yüreğin saydamlıklarının ötesinde
Biraz soğukla aklanmış, meyve hevenkli
Teraslarda bekledim onu
Gözyaşlarının biçim verdiği gövde, ey
Yağmurun alıkoyduğu ve büyük bir sevgiyle
Şarkılı incilerine bağladığı
Çocukluğun çocukluğunu ver bize, ver bize
İçinde saf kanlarıyla çiçeklerin uyuduğu
Birçok yerde yanan geceye doğru
Çocukluğun otlarını toynağıyla kavuran
Altın bir at gibi çeksin gitsin
Sayfa 65 - Oğlak Yayınları