Yazarın zihin odalarında dolaşan düşüncelerin kavramlarla ete kemiğe bürünmesini izliyorsunuz. Kendi eksenine giren nice şeyin etkisinde kalan ruhuna gedikler açmasına ortak oluyorsunuz. Nefesleniyor cümlelerle. Cümlelerce...
Bob Marley, Allen Ginsberg, Jack Kerouac, Malcolm X, Geronimo, Foucault, Goethe, Beethoven, Nietzsche, Schopenhauer, Dostoyevski...
Kimi zaman müzik, kimi zaman edebiyat, kimi zaman sanat, kimi zaman felsefe... En çok da insan bezeli satırlarla karşılaşıyorsunuz eserde.
Yazarın düşünce dünyasına inmenizi kolaylaştıran kahramanların her biri bir meselenin üzerinde yükseliyor. Bazen ustalıkla bazen acemilikle. En çok da insanca...
Gençlik dilinin cesur boyutunu yazıların ekserisinde görebiliyorsunuz. Yumruk saklı eleştirileri, geri dönüşümsüz toplum fikriyatı, döneminin ikilemde kalan siyasi zeminde köhnemiş düşüncelerin ele alınışı... Yine kimi konuların uzatılmasıyla sünen ana fikir ve çözümsüz konu yığınları...
Yazar bir dönemin resmini çekerken olanca samimiyetiyle sizi kendi ikliminin yolcusu eyliyor. Müzik dolu bir yüreğin kulağa düşen notalarında, hayatın pencerelerine örülen kalın duvarların serseri kalıntılarını izliyor. Dünyayla engelsiz bir iletişimin varlığının olabildiğince zor olduğunu belirtiyor.
Sirenleri Taşa Tutun, genç bir yazarın belki de ilk kez açık konuştuğu dergi, gazete yazılarının bir bütünü. Konu bütünlüğü yer yer kaçsa da, her bir deneme bir dışavurum çaresizliği içermesi açısından ortak duygulara sahip. Eseri bir bütün olarak ele aldığımızda size ilgi alanınıza girecek cümlelerinden çok yaşanmışlığının olduğunu söyleyebiliriz.
