Selim Temo, çok uzun zamandır denk geldiğim
bir yazardı fakat hiçbir eserini okumamıştım ta ki bir yerlerde, ilgimi çeken "mes'ut bir tesadüf"e altıncı ve son mektup adlı şiirini okuyana dek. O şiiri okuyunca Jübile adlı kitabında bulunduğunu gördüm. Böylece Jübile okuma listeme aldığım bir kitap oldu. Selim Temo, Jübile'de 1991-2011 yılları arasında yazdığı bütün Türkçe şiirleri toplamış. Sanırım ilk baskısı Agora Kitaplığı'nda olmuş. O baskının sayfa sayısı daha az. Eklemeler yaptığı tam baskı ise Dara Yayınları'ndan çıkmış, benim elimdeki baskı da bu tam baskı.
Yazar, kocaman bir dünyayı sığdırmış bu kitaba. Kimlerden bahsetmiyor, hangi yaraları anlatmıyor, hangi şehirleri şiirle okuyucuya gezdirmiyor ki... Şiirinde zaman zaman aşkı, zaman zaman memleket hasretini, ötekiliği, kendine ötekileşmeyi, yaralarımızı, dünyanın uğulutusunu, kendini, kendi uğultusunu anlatıyor ve hissettiriyor. Selamlar veriyor ötekilere...
Bu yıl, bu yaşımda, bu okuyuşumda yüzden fazla yerin altını çizdim. Yüzden fazla kez kendimi buldum satırlarında. Ve bence hepimiz Temo'nun isyanında, sesinde, aşkında, hasretinde kendimizi bulabiliriz.
Kitapta en beğendim şiirler, beni Selim Temo ile tanıştıran Mes'ut bir tesadüfe mektuplardı. Her bir mektup ayrı ayrı güzeldi fakat altıncı ve son mektup kalbimde yer edindi. Anasayfamı bu kitaptan alıntılara boğabilirim, şiire boğulabiliriz.
"şiirimi size yazıyordum
siz bir çift çenektiniz gürültüyle açılan
alnınızda bir öpüş terliyordu
şiirimi size yaşıyordum
sofranıza bir üçüncü müdavim
ve büsbütün dosttum ellerinize..."
