"Mesnevi'nin ilk beyitlerinde duanın sızılı yolunu açıyor Mevlana: Duygular, insanın göğsünde açılan yaralar gibidir. Tıpkı neyin göğsündeki deliklere benzerler. İnsana üflenen ruh da, bu deliklerle ifade eder kendini. Evden uzak kalmanın derdi, Ebedî Sevgili'den ayrı düşmenin sızısı, insanın kalbinden dışa doğru açılan duygularla sese gelir, söze dökülür. Dua diye süzülür, söz olur. "