Sevgili Songül Ünsal;
Kurban olduğum ne yaşadın sen böyle? Neden 160 sayfa boyunca hep aynı şeyleri yazdın? Neden bir cümleyi on kere yazdın mesela? Ve neden bu kadar çok çeliştin ki. Sayfanın ön yüzünde vazgeçtiğini anladığım yazılar, arkasında vazgeçemeyeceğini anladığım yazılar. Bak güzel, güzel değil demiyorum ama. 160 sayfaya yazdıkların aslında bir sayfa.
Ya sözün özü. Sevgili yazar gönlünden taşanları saklamış kitaba, ağır gelmiş acısı belli. Yardım istemiş o da sayfalardan, şimdi o susmuş, sayfaları konuşuyor.
Anlatımı çok basit. Ve çok sık tekrara düşmüş. Bu biraz okudukça kitaptan sıkılmanıza sebep olabilir. Içeriğine gelecek olursam. Herkesin ama herkesin yaşadığı şeyler. Yazdıklarının hepsi doğru.
İyi okumalar:)
