Ya zaman çok geçer de geç kalırsam düzeltmeye
Ya seni iki daha sevemezsem
Hadi buna boş ver ya seni bir daha göremezsem
Kolay sevmiyor ki birini insan
Emek acı ve anı taşıyor içinde
“Çocukken parmaklarıma dikenler batırırdım ve acısıyla anneme gider , o dikenleri parmağımdan çıkarttırırdım . Annemin üzüntüsünden garip bir mutluluk duyardım .”
Ben hüzün ve mutluluğu iç içe yaşamayı seviyorum ve bu yüzden aşk şarkılarından vazgeçemiyorum . Aşkın kendisi benim için esas olan . Birinin özlemi değildir duyduğun .
Ben aşkın kavuşulamamasına bütünüyle acısına vurgunum.
Çoğalan sensizliğim azaltıyor içimi gün be gün
Erimemek elde değil yok eden bu yokluğunun pençesinde
Gözlerinde doğup dudaklarında biten nem olsaydım
Bu kadar kahrolmazdım herhalde
Bitse bu ceza bu endişe
Koyuversen muhafızlarını kalbinin
Açsan bu tanrı misafirine kapılarını
İstesen ömrümün paylaşırım yarısını seninle
Ama olsun ölünceye kadar hep yanındayım!
Ah, ne çok sevmişim seni..
Sen desem seni bilir misiniz ?
Sen diye bir desen çizebilir misiniz ?
Bir mesken bulamadım kalbime,
Büyük aşklar vardır bilir misiniz ?