Yusufi-yi Erzincanî, 13. yüzyılda yaşamış bir isimdir. Hayatı hakkında bir takım iddialar ortaya atılmasına rağmen, kendisi hakkında ayrıntılı bir bilgi yok. İsmi ve yaşadığı yüzyıl, Farsça kaleme aldığı “Hamûş-name” eserinde geçiyor. Türkçeye “Sükût Sanatı” olarak çevrilen bu eserde Yusufi-yi Erzincanî, susmanın ve gereksiz konuşmamanın öneminden bahsediyor. Bir gün arkadaşları hakkında kendi kendine söylenirken, sözlerini işiten biri bu sözleri arkadaşlarına taşır. Bu olay neticesinde ise arkadaşları ile arası bozulur. Bu olaydan dolayı, yersiz ve zamansız konuşan dilini suçlar ve susmaya karar verir. Susmanın ve gereksiz konuşmamanın önemini ifade etmek için ise bu eseri yazar. Eserde Allah’a zikir, Peygamberimize naat, eserin yazılma sebebi, susmanın önemini gösteren 10 adet öykü ve bir sonuç bölümü yer alır. Öyküler, bunlara menkıbeler de diyebiliriz, farklı zaman ve ortamlarda geçse de, özünde tek bir noktada toplanır: Allah’ın rahmetini kazanmak için, eza ve cefa çekmemek için gereksiz konuşulmamalıdır. Eser için, “söz gümüşse sükût altındır” atasözümüzün çıkış noktası diyebiliriz. Bu konuda filolojik ve kültürel bir araştırma yapılabilir. Buraya, konuyla bağlantılı bir diğer atasözümüzü daha ekliyorum: “çok söz yalansız, çok para haramsız olmaz.” Küçük hacimli ancak büyük bir değeri olan bu eserin mutlaka okunması gerektiğini düşünüyorum.
