Karınca’da herkes kendinden bir şeyler bulabilir. Benim için ahşap görünümlü muşambalar ve maşrapalar ile barışma öyküsü. Sonraki öyküleri okurken biraz sıkıldığımı söyleyebilirim.
Bilge Karasu’yu daha önce Ne Kitapsız Ne Kedisiz ile tanımıştım ve çok sevmiştim. Göçmüş Kediler Bahçesi ise kelime tercihleri ile epey yoran, hikayenin bölünmüş olması sebebiyle tekrar başa dönmeyi gerektiren ve odaklanma problemi yaşadığım bir kitap oldu. Avından El Alan, Usta Beni Öldürsen E ile aklımda kalacak.
“Kişinin yaptığı her iş, bir öncekinden bütün bütüne değişik, attığı her adım bir öncekinden ille de ileride olamaz ki... Bu düşünce, düzlükte geçer olabilirdi, burada değil.”