"İNNE MEIYE RABBİ, SEYEHDİN..!”
*"İnne meıye Rabbi, seyehdin!”*
Bu Ayet-i Celile’yi dağlara taşlara haykırmak, her gördüğüm yere yazmak istiyorum BÜYÜK HARFLERLE..
*"İNNE MEIYE RABBİ, SEYEHDİN..!”*
Belki bir çoğumuz ilk defa işittik, Rabbimizin bize böyle bir vahiy indirdiğini..
Belki yüzlerce mukabeleye gittik, defalarca kendimizde okuduk ama birazdan ilk defa
#Yazı bizzat şahsıma ait#
Evet ben yoruldum! Bunu hep söylüyorum fakat anlatamıyorum. Ya duymuyorlar beni ya da artık duyulmak istenmiyorum. Son bi kez diyorum, yok cesaret yok. Bitiriyorlar! Bi an oluyor yine sancılar dökülüp saçılıyor ortalığa. Kahraman, diyorum, ölüyor! Benim öldüğüm hikayede can bulacak bi başkası olmayacak biliyorum. Her şey kimin elinde peki? Gerçekleri senaryo yapan kim? Rest çekmek istiyorum o kişilere. Yok olup gittiğim derinlerde ve kaybolduğum çıkmazlarda onları da sürükleyip, oraya hapsedip bırakmak istiyorum. Bana sebep olanın sebebi olmak istiyorum. Zaman aklımın yari değil. Öyle olsa çoktan bitmişti bu eziyet. Öyle olsa çoktan son bulmuştu bu sürgün ediliş. Kovuldum! Bile isteye sahip olduğum her şeyden, kovuldum!!
A.U
#Yazı bizzat şahsıma ait#
Deniyorum, "içime atmak" denen o olguyu çok deniyorum ama olmuyor. Düşman kesilemem fakat soğursam da bir daha sevemem!!
Kesin hatları olmalı insanın hayatında. Uyulmadığında cezası kesilmeli. Ve "ölüm " denen o olguyu diri diri göstermeli. Defalarca kurduğum mahkeme de aleyhime çıkıyor tüm olaylar. Ben yaptım ben ettim ve ben yaşıyorum sonunu da. Herkes bana "ceza verebilme " hakkı üstlenmiş, sırasıyla karşımda. Kimseye "itiraz " hakkım yok, kaldırılmış. Ama onların bana "eziyet etme " hakkı var sayılmış. Ne çok kaybeden var oysa. Ben bile! Düşüncelerimin bile esiri oluyor bedenim. Çaresiz, boyun eğiyorum.
A.U
#Yazı bizzat şahsıma ait#
İyi kalpli olmak için çaba sarf etmek olağan bir şey midir? Doğuştan mı iyi kalpli olunur peki? Bi de katlanma ve bununla beraber bir sınır var. İyi kalpli olduğum düşüncesine sahibim. Kalbimin saflığından şüphesizim. Ama suistimal edilişi beni kötü biri olmaya itiyor. Katlanma dediğim şey tam o noktada gösteriyor kendini. Ve çoğu noktada katlanılmaz bir hal alıyor. Benim yaşadıklarımın katlanma boyutu kalmadı artık. Sınır diye bir şey de kalmış değil. İnsanlar her şeyi yıkmaya ve kırıp dökmeye alışmışlar sadece. Ben herkes gibi değilim işte. Bir zamanlar kıymetini yere göğe koyamadıklarımı şimdi yerin 7 kat dibine sokabiliyorum ancak. Ne kadar küstah insanlar! Ne kadar kolay değişiyorlar ve ne kadar da hızlı oranlarla kaybediyorlar! "Yokuş aşağı kaybetmek "diyorum buna. Bazılarını bu şekilde kaybederken izliyorum hayatımda...
A.U
#Yazı bizzat şahsıma ait#
Sonra kendinle ve Yaradanla baş başa kalmak bedenine, ruhuna, kalbine, hayatına sahip olduğun, taşıdığın ve içinde var olduğun her şeye çok çok iyi geliyor. Zaten kimse öyle sandığımız gibi değil merak etmeyin. Hani siz üzülüyorsunuz diye "Ayy kıyamam" diyip kendini senin girdiğin hale sokmuyorlar. Ağlasan da kendine(Bak buraya dikkat
#Yazı bizzat şahsıma ait#
"Seni Seviyorum" daki o Sen varya ; bende Can demek, Canan demek, Vatan demek, Ekmek demek Aş demek, Ateş demek, Cennet demek, Yangın demek, Aşk demek, Ömür demek Ölüm demek... Sen demek, Sonsuzluk, Ölümsüzlük demek... Yalnızlık demek, Sonu gelmeyecek olan Fırtınalar, Depremler demek...
Yüreğimi hareket ettiren, düşündüğüm her an kalbime aritmi yaşatan, yakıp kavuran, an an ağlatan, sinirlensem bile hep sevmeme vesile olan, bi türlü silemedigim, kendimi sevmekten alikoyamadigim, sevdasından kaçamadigim, yağmurdan kaçarken tutunduğum firtanisin sen... Sen nesin peki? Sen; Allahın bi lutfu olmalısın, hayatta bana verilen en güzel armağan🎁 ya da. Sen SEVDAM olmasın; Çok uzaklardan, yıllardır dualarla beklediğim, dilediğim onca yol aşıp bana ulaşan.
A.U