"Bir gece daha ölmekteydi ve belli etsin ya da etmesin kendisini atık gibi hisseden her insan için, bir günün en iyi vakti, gecenin can çekiştiği bu saatlerdi."
Yediler mutluymuş. İnsanlar da öyle. Huzur hakimmiş diyarlara ama bi düşünce kemirirmiş Lokman Hekim'in içini . Ölümü düşünürmüş. Kartallarının her biri gözünü budaktan sakınmayan birer cengavermiş ama bilirmiş ki Lokman ölüm her kula nasip edilmiş bir kere.
"Burada, hiçbir şey düşünmeden, hiçbir şey yapmadan, kimseye bir şey anlatmadan oturabildiği kadar oturmak, her şeyi erteleyebildiği kadar ertelemek istiyordu."