Güneşsiz kalmış buraları;
Soğuk...
Her konuşma manifesto kıvamında;
Olmamalı belki
Ya da ezberleri bozan...
Yelkovan akrebi;
Bir o kadar gereksiz kovalamış gibi
Uzunca bir süredir.
Sahipsiz kalmış gibi buraları
Komik de değil, ayrıca;
Bu çağa entegre olma telaşı...
Kendi kültürünü ve onurunu yiyen çocukları doğurmak yerine
Önce kendi kodlarını doğrulamalı.
Öylesine yaşanmamalı:
Ki - daha temiz dünya bırakmak - ;
Koşturmacasından,
Daha derin bir amaç bırakmalı;
İnsanlık için hizmet edecek her adaya.
Zihnimin ayarlarıyla oynuyor benden güçlü biri ya da bir şey. Fark etmez ne olduğu şu raddede. Gerçekle yalanın birbirine girmesine dur dediği kesin. Bu şey zihnimde kendi varlığım için geriye akan bir sistem kurmuş gibi. Saatler normaller için ileri akar ve hayat onlara zorluklarla beraber gelen ferahlıklar bahşederken benim için geriye akıyor
Gün Olur
“Gün olur, alır başımı giderim,
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda.
Şu ada senin, bu ada benim,
Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;
Çiçekler gürültüyle açar;
Gürültüyle çıkar duman topraktan.
Hele martılar, hele martılar,
Her bir tüylerinde ayrı telaş!…
Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi…”
orhan veli kanık
Bir çiçek: acının nakışıyla işlenmiş yüzü
Bir sevda: yalnız geceleri yol alan trenlerde yaşanmış
Bir saat: akrebi umuda, yelkovanı hüzne ayarlı
İyi geceler
Zamanı durdururum yüreğimde, sensiz geçtiği için, akrep yelkovana küskündür. Şu bozuk saat çalışsa benim için ölümdür. - Turgut Uyar
Uyuyunca geçmiyormuş,o boğazındaki yumru,gözlerindeki yaş,aklındaki düsünceler. Hiçbiri uyuyunca geçmiyormuş. Bir kabus gibi bedenini sarıyor ve sen uyanana kadar yanında duruyormuş. Artık geceler yalnızca bana uzun geliyor. Günler geçmiyor,zaman akmıyor. Oysaki zaman öyle hızlı öyle çabuk geçerdi ki,günün bir vakti daha olsun isterdim. O vakit de seninle olayım isterdim. Şimdiyse yalnızca ruhsuz bir oyuncak gibi saate bakıyorum. Ne akrep yelkovanı geçiyor ne de yelkovan akrep'i. Sadece bakakalıyorum saatlere. Birileri beni dürtmese otururum öylece. Neden oldu bilmiyorum ama keşke olmasaydı. Beni sevmeyen annem bile halime acıyıp iki lokma yemek yedirmeye çalışıyor. Çalışıyor ama nafile. Ya kusuyorum ya ağlıyorum. İnmiyor ki boğazımdan o yumru. Belki de cidden yazık bana. Biraz aklımı kullansaydım her şeyin en başından beri yanlış olduğunu bilirdim. Aldığım her nefesin göğsüme batıp bana acı cektireceğini bilseydim izin vermezdim bu yanlışa. Belki de son kez nefes almalıyım bu dünya da
Toz Duman
Olacak şey değil ya, oluyor hayatta.
Gün geçiyor, gece doğuyor,
Her yer toz duman...
Ömür, ömür dediğin kahve telvesi,
Garip, sır dolu şekilleri olan.
Ancak ve ancak,
Sır saklayan ehil gözlerle okunan.
Yerine konmayacak hiçbir şey,
Gidip de dönmeyecek bu hazan.
Eğer imkan olaydı, eğer imkan.
Bir çivi çakardım,
Yelkovanın döndüğü yere.
Dursun diye zaman...
Çetin Tekindor