Ev, fiziksel açıdan olduğu kadar ruhsal olarak da perişan durumdaydı. Ruhsal açıdan bir tavşan deliğiydi, balık istifi bir yaşantının getirdiği sürtüşmeler yüzünden kavrulmuş, duygusallıktan kokuşmuş bir mezbelelik. Aile üyeleri arasındakı boğucu samimiyetler, delice müstehcen ilişkiler! Anne manyak bir şekilde çocuklarının üzerine titrerdi (kendi çocuklarının)... Bir kedinin, yavrularının üzerine titrediği gibi; ama konuşabilen ve tekrar tekrar "Bebeğim benim," diyen bir kedi. "Bebeğim, ah sütümü emiyor, minicik eller, açlık, ve o
ağza alınmaz ızdırap verici zevk! Ta ki sonunda bebeğim uyuyana dek, sonunda bebeğim ağzının köşesinde beyaz bir
süt baloncuğuyla uyuyana dek. Minik bebeğim uyuyana..."
Sadece kıvılcımlarla oynadık bebeğim. Yangın yeni başlıyor. Artık geri dönüş yok.
Tsunamiden önce gelen okyanus dalgaları gibi bir süre üze- rime hafiflik çöktü. Ardından, en sonunda, sıcak bir zevk dalgası kabararak tüm vücuduma vurdu ve bedenimdeki her bir kas ve sinir hücresini alabora etti. Kalbim göğüs kafesimden çıkacak gibi atıyordu.
Vücudum şiddetle titreyip sarsılıncaya kadar ilk dalgayı di- ğerleri de takip etti.
Sayfa 302
